Equipo de Quiroprácticos e Fisioterapia Coidados de Lesións da Clínica de Voltas. Hai dous enfoques para o coidado das lesións. Son un tratamento activo e pasivo. Aínda que ambos poden axudar aos pacientes a camiñar cara á recuperación, só o tratamento activo ten un impacto a longo prazo e mantén aos pacientes en movemento.
Centrámonos no tratamento de lesións sufridas en accidentes de tráfico, lesións persoais, lesións laborais e lesións deportivas e ofrecemos servizos completos de xestión da dor intervencionista e programas terapéuticos. Todo, desde golpes e contusións ata ligamentos rotos e dor nas costas.
Coidados de lesións pasivas
Un médico ou un fisioterapeuta adoita prestar atención pasiva ás lesións. Inclúe:
Acupuntura
Aplicando calor / xeo a músculos adoloridos
Medicación para a dor
É un bo punto de partida para axudar a reducir a dor, pero o coidado de lesións pasivas non é o tratamento máis eficaz. Mentres axuda a unha persoa ferida a sentirse mellor no momento, o alivio non dura. Un paciente non recuperará completamente da lesión a menos que traballen activamente para volver á súa vida normal.
Coidados de lesións activas
O tratamento activo tamén proporcionado por un médico ou fisioterapeuta depende do compromiso da persoa accidentada co traballo. Cando os pacientes asumen a súa saúde, o proceso activo de coidados de lesións faise máis significativo e produtivo. Un plan de actividades modificado axudará a unha persoa lesionada a transición á función plena e mellorará o seu benestar físico e emocional en xeral.
Espiña dorsal, pescozo e costas
Dores de cabeza
Xonllos, ombreiros e bonecas
Ligamentos rasgados
Lesións de tecidos brandos (estirpes musculares e esguinces)
¿Que significa o coidado de lesións activas?
Un plan de tratamento activo mantén o corpo o máis forte e flexible posible a través dun plan de traballo/transición personalizado, que limita o impacto a longo prazo e axuda aos pacientes feridos a traballar para unha recuperación máis rápida. Por exemplo, no coidado de lesións da clínica médica e quiropráctica de lesións, un médico traballará co paciente para comprender a causa da lesión e, a continuación, creará un plan de rehabilitación que manteña o paciente activo e o devolverá a unha saúde adecuada en pouco tempo.
Para respostas a calquera dúbida que poida ter, chame ao Dr. Jiménez ao 915-850-0900
Pode comprender a anatomía e a función do nervio torácico longo axudar ás persoas a tomar decisións informadas sobre a saúde despois dunha lesión no nervio?
Nervio Torácico Largo
Tamén coñecido como nervio torácico posterior, o nervio torácico longo/LTN é un nervio superficial delgado que vai desde a columna cervical ata o lado da parede torácica do tronco. Proporciona función motora ao músculo serrato anterior do tórax, axudando a estabilizar o omóplato. A lesión deste nervio pode causar un movemento limitado ou anormal do ombreiro e o omóplato, incluíndo dificultade para levantar o brazo durante o alcance da cabeza.
Anatomía
O nervio torácico longo orixínase na rama ventral dos nervios cervicais C5, C6 e C7. (Waxenbaum JA, Reddy V, Bordoni B. 2023) Nalgúns individuos, a raíz de C7 está ausente; noutros, unha pequena raíz nerviosa ramifica desde C8. As raíces nerviosas de C5 e C6 atravesan o músculo escaleno medial para unirse ao nervio C7. Viaxa por detrás da arteria e vea axilar do plexo braquial e percorre o lado lateral do tórax. O nervio torácico longo remata na parte inferior do músculo serrato anterior, enviando pequenos zarcillos nerviosos ás proxeccións de cada músculo, que se unen ao músculo serrato anterior. Costelas. Debido a que o nervio torácico longo está situado no lado lateral do peito, é vulnerable a lesións durante procedementos deportivos ou cirúrxicos. O nervio tamén ten un diámetro menor que outros nervios do plexo cervical e braquial, o que aumenta o seu potencial de lesión.
función
O longo nervio torácico fíxase á parte inferior da omóplata e insírese como deslizamentos musculares nas costelas. Proporciona función motora ao músculo serrato anterior, esencial para o movemento normal do ombreiro. Cando se contrae, tira o omóplato contra as costelas e o tórax, axudando a mover e estabilizar o brazo mentres avanza e arriba durante os movementos do ombreiro. A lesión do nervio torácico longo causa unha condición chamada ala escapular. Isto ocorre cando o músculo serrato anterior se debilita ou paraliza despois da lesión. (Lung K, Santa Lucía K, Lui F. 2024)
Susceptibilidade a lesións
O LTN está relativamente desprotexido e pode ser danado por varias cousas, incluíndo:
Mochilas pesadas
deportes
Actividades ás que o corpo non está afeito, como escavar
Usando muletas
Condicións
A lesión do nervio torácico longo pode ocorrer como resultado dun trauma, o levantamento de pesos pesados sobre o ombreiro ou un procedemento cirúrxico. Os procedementos cirúrxicos que poden poñer o nervio en risco de lesións poden incluír: (Lung K, Santa Lucía K, Lui F. 2024)
Disección de ganglios linfáticos axilares
Drenos intercostais mal colocados
Colocación de tubos torácicos
Mastectomía
Toracotomía
O nervio torácico longo está protexido durante estes procedementos polo cirurxián e a técnica cirúrxica adecuada, pero en ocasións xorden dificultades durante a cirurxía e o nervio pode lesionarse. Os individuos tamén poden ter unha variación anatómica que coloca os seus nervios en diferentes posicións. É posible que o cirurxián non o vexa e accidentalmente ferir os seus nervios durante a cirurxía.
O nervio torácico longo superficial tamén pode ser ferido durante deportes ou traumatismos no tronco. Un golpe ao costado ou un estiramento súbito sobre o ombreiro pode ser suficiente para danar o nervio, paralizando o músculo serrato anterior.
A debilidade ou a parálise do músculo serrato anterior producirá unha escápula alada. Para probar isto:
Párate a uns dous pés dunha parede, de cara a ela.
Coloque as dúas mans na parede e empurra suavemente contra ela.
Se un dos omóplatos sobresae anormalmente, pode ser unha escápula alada.
Fai que un familiar ou amigo se poña detrás de ti e verifique a posición do omóplato.
Se sospeitas dunha escápula alada, visita a un médico que poida avaliar a condición e determinar se hai unha lesión longa no nervio torácico.
Alear a escápula pode provocar dificultades para levantar o brazo por riba da cabeza. O músculo serrato anterior traballa con outros estabilizadores escapulares, como o trapecio superior e o elevador da escápula, para colocar correctamente o omóplato ao levantar o brazo. A falla do serrato para estabilizar o omóplato pode facer imposible levantar o brazo.
O exame clínico adoita utilizarse para diagnosticar unha lesión longa do nervio torácico. As radiografías e as resonancias magnéticas non poden mostrar a lesión nerviosa directamente, aínda que unha resonancia magnética pode mostrar algúns signos secundarios para axudar a confirmar o diagnóstico. Tamén se pode realizar unha proba electromiográfica ou EMG para examinar a función do nervio torácico longo.
Tratamento e Rehabilitación
O tratamento para a dor LTN e a redución do movemento pode incluír:
Resto
Calor ou xeo
Medicamentos antiinflamatorios para a dor
Soporte para o pescozo ou unha almofada
Evitar a actividade extenuante e a condución
Se o nervio torácico longo está gravemente ferido e o serrato anterior está completamente paralizado, o mellor curso de acción é estar activo e controlar a condición. A recuperación total da función do brazo pode levar de un a dous anos. Se se produciu unha lesión nerviosa permanente, a cirurxía pode ser unha opción para restaurar o movemento e a función do ombreiro. Pódense usar varios tipos diferentes de cirurxía para tratar a escápula alada. (Vetter M. et al., 2017)
Un consiste en transferir o tendón do pectoral maior á escápula (Vetter M. et al., 2017) polo que funciona como o serrato.
Moitas veces, o tendón ten que ser alongado, o que se pode facer usando parte do tendón dos isquiotibiais.
Despois da cirurxía, é probable que os individuos usen un cabestrillo no brazo durante unhas semanas, e despois iniciaranse exercicios suaves de rango de movemento.
Despois de oito a dez semanas, pode comezar un suave fortalecemento progresivo do novo tendón.
Espérase que se recupere a forza e o movemento total do ombreiro entre seis e 12 meses despois da cirurxía.
A fisioterapia pódese usar para mellorar as funcións do serrato anterior. (Berthold JB, Burg TM e Nussbaum RP 2017) Os exercicios para fortalecer a función serrato poden incluír:
Golpes supinos
Déitese de costas e levante os dous brazos cara ao teito.
Fai un puño e golpea cara ao teito.
Asegúrate de que o movemento sexa constante e deliberado e mantén o cóbado recto.
Manteña a posición durante tres segundos, despois baixa lentamente o brazo ata a posición inicial.
Realiza de 10 a 15 repeticións.
Manter unha pequena mancuerna nas mans pode facer que o exercicio sexa máis desafiante.
Levantar
Déitese boca arriba e coloque as mans planas no chan polos ombreiros coma se fose facer unha flexión.
Realice unha flexión e presione máis, permitindo que os omóplatos se enrollen ao redor do tórax.
Manteña esta posición durante tres segundos e solta lentamente.
Realice 10 aos representantes de 15.
Se isto é demasiado difícil, realiza a flexión contra unha parede para reducir o efecto da gravidade no exercicio.
Ala escapular en profundidade
References
Waxenbaum, JA, Reddy, V. e Bordoni, B. (2024). Anatomía, cabeza e pescozo: nervios cervicais. En StatPearls. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/30844163
Vetter, M., Charran, O., Yilmaz, E., Edwards, B., Muhleman, MA, Oskouian, RJ, Tubbs, RS e Loukas, M. (2017). Escápula alada: unha revisión exhaustiva do tratamento cirúrxico. Cureus, 9(12), e1923. doi.org/10.7759/cureus.1923
Berthold, JB, Burg, TM e Nussbaum, RP (2017). Lesión longa do nervio torácico causada polo levantamento de pesas que leva á discinese escapular e ao escapular medial. The Journal of the American Osteopathic Association, 117 (2), 133–137. doi.org/10.7556/jaoa.2017.025
Pódense realizar exercicios de Pilates na cama para persoas que se recuperan dunha enfermidade ou lesión?
Cama Pilates
Pilates pódense practicar exercicios na cama. Os exercicios e o equipamento de Joseph Pilates, como a súa cama patentada en forma de V, foron deseñados para axudar a rehabilitar a persoas feridas que tiñan que permanecer na cama ou preto dunha cama. Despois dunha noite de sono saudable, os exercicios de Pilates estimulan dinámicamente a circulación e o sistema nervioso. Tamén se poden usar para calmar a mente e o corpo antes de deitarse.
As persoas con problemas de saúde deben consultar co seu médico antes de iniciar calquera programa de exercicios para garantir a seguridade.
Recoméndase aos principiantes aprender os principios de Pilates e os fundamentos do movemento.
Aquí tes algúns exercicios de Pilates adaptados para persoas que precisan ou prefiren facer exercicio na cama. Recoméndase un colchón firme, xa que un colchón brando desordenará a forma correcta, facendo que o exercicio sexa ineficaz.
Torsión da columna vertebral
Este exercicio axuda a mellorar a flexibilidade da columna vertebral e do núcleo, facilitando o desprazamento e apoia unha postura saudable. (Geremia JM et al., 2015) Atopáronse exercicios de Pilates como a torsión da columna para reducir a dor lumbar e a discapacidade. (Notarnicola A. et al., 2014) Para realizar:
Senta-se na cama, torso recto, abdominales comprometidos e inhala.
Exhala mentres xiras a cabeza e os ombreiros cara á dereita.
Manteña o torso recto e imaxina crecer máis ao longo da curva.
Inhala mentres volves á posición inicial.
Exhala e xira para o outro lado.
Repita cinco veces a cada lado.
Estiramento do tendón
O estiramento do tendón axuda a mellorar a flexibilidade nos isquiotibiais e as pantorrillas. (Chinnavan E., Gopaladhas S. e Kaikondan P. 2015) Para interpretar:
Senta-se recto, as pernas estiradas.
Xunta os tacóns e usa unha toalla para tirar os pés cara a ti mentres afastas os tacóns.
Manteña durante tres segundos.
A continuación, sen a toalla, apunta os dedos dos pés.
Manteña durante outros tres segundos.
Fai dez repeticións.
Estiramento de dobre perna
O estiramento de dobre perna é un exercicio intermedio que traballa os abdominais e o núcleo. Se este movemento parece difícil, comeza cunha perna á vez. Outra opción é manter os xeonllos lixeiramente dobrados en lugar de estender as pernas por completo. Para realizar:
Leve os dous xeonllos ao peito e, coas mans, presiona os nocellos para estirar a parte inferior das costas.
Tire no abdome.
Exhala e estende os brazos cara arriba e a perna ou as pernas o máis por diante posible.
Manteña a posición durante dez segundos e despois solta.
Fai dez repeticións.
Curl pélvico
O rizo pélvico aumenta a forza na parte inferior das costas e no núcleo. Para realizar:
Dobre os xeonllos e coloque os pés na cama separados á cadeira.
Curva a pelve, aperta os glúteos e levanta o corpo.
Pódese facer un exercicio de apertura da cadeira, ou sapo, mentres está deitado ou sentado na cama. Os abridores de cadeira axudan a manter a columna vertebral e as cadeiras flexibles e aliñadas. Para realizar:
Unir as plantas dos pés e o máis preto posible do tronco.
Deixa que os xeonllos se abran o máis lonxe posible, e iso é cómodo.
Durante o tramo, inspira e expira o máis profundo posible.
Se está sentado, coloque as mans nos nocellos e use os antebrazos para empuxar os xeonllos para aumentar o estiramento.
Clínica médica de quiropraxia e medicina funcional de lesións
A atención quiropráctica ten como obxectivo axudar ás persoas a mellorar o movemento con menos dor debido á condición, despois dunha lesión ou da cirurxía. Un equipo de terapia quiropráctica pode avaliar a súa condición e desenvolver un plan de tratamento personalizado para acelerar o alivio da dor e mellorar a mobilidade. A Clínica de Medicina Funcional e Quiropráctica Médica de Lesións traballa con provedores de atención sanitaria primaria e especialistas para crear solucións óptimas de saúde e benestar. Centrámonos no que che funciona para aliviar a dor, restaurar a función, previr lesións e axudar a mitigar os problemas mediante axustes que axuden ao corpo a realiñarse. Tamén poden traballar con outros profesionais médicos para integrar un plan de tratamento para resolver problemas musculoesqueléticos.
Exercicios na casa para aliviar a dor
References
Geremia, JM, Iskiewicz, MM, Marschner, RA, Lehnen, TE e Lehnen, AM (2015). Efecto dun programa de adestramento físico mediante o método Pilates na flexibilidade en persoas maiores. Idade (Dordrecht, Países Baixos), 37 (6), 119. doi.org/10.1007/s11357-015-9856-z
Notarnicola, A., Fischetti, F., Maccagnano, G., Comes, R., Tafuri, S. e Moretti, B. (2014). Exercicio diario de pilates ou inactividade para pacientes con dor lumbar: un estudo observacional prospectivo clínico. Revista Europea de Medicina Física e de Rehabilitación, 50(1), 59–66.
Chinnavan, E., Gopaladhas, S. e Kaikondan, P. (2015). Eficacia do adestramento de pilates na mellora da flexibilidade dos isquiotibiais dos xogadores de fútbol. Bangladesh Journal of Medical Science, 14 (3), 265–269. doi.org/10.3329/bjms.v14i3.16322
A aplicación de xeo é a mellor opción para as persoas que sofren unha lesión aguda por tensión nas costas?
Tratamento de temperatura
O tratamento da temperatura do xeo, tamén coñecido como crioterapia ou terapia de frío, é un tratamento que utiliza temperaturas de conxelación para reducir a dor e o inchazo. Pódese aplicar de varias formas, incluíndo:
Bolsas de xeo:
Masaxes con xeo
Sprays de refrigerante
Remuíños
Baños de xeo
O xeo adoita recomendarse para as lesións agudas e é unha forma común e sinxela de tratar a dor e o inchazo. Os individuos poden comprar paquetes de xel conxelables ou facer os seus propios con cubos de xeo nunha bolsa de plástico ou toalla. A terapia térmica adoita usarse máis con problemas crónicos que inclúen espasmos musculares aumentar a circulación sanguínea.
Como o xeo alivia a dor e reduce a inflamación
O tratamento da temperatura do xeo funciona mediante:
O estreitamento dos vasos sanguíneos retarda a circulación sanguínea á zona lesionada e aos tecidos brandos e reduce o inchazo.
O fluxo sanguíneo reducido tamén axuda a controlar o inchazo excesivo.
O xeo ten un efecto analxésico-adormecedor a curto prazo. A frialdade adormece as terminacións nerviosas, aliviando os síntomas da dor.
O alivio da dor permite que os músculos se relaxen.
Controlar a circulación sanguínea axuda a controlar a dor ao reducir o fluxo de produtos químicos irritantes que poden inundar o lugar da lesión. Estes produtos químicos son unha resposta natural e correcta á inflamación, pero o xeo os mantén baixo control para axudar a controlar a dor.
Despois dunha lesión nas costas
Para unha lesión por tensión nas costas, o xeo e os medicamentos antiinflamatorios como os AINE son a primeira liña de tratamento durante a fase inflamatoria, que normalmente dura de 24 a 72 horas. Dado que a calor pode aumentar a inflamación aumentando a circulación sanguínea, non se recomenda como tratamento inicial. Despois dos primeiros días, a maioría dos médicos e especialistas en dor recomendan usar xeo ou calor, dependendo da preferencia do individuo. Aínda que os investigadores seguen investigando as mellores formas de tratar as lesións agudas, a maioría dos médicos seguen recomendando o xeo como primeira liña de defensa para as lesións nas costas.
Unha revisión de estudos avaliou 20 categorías de tratamento diferentes para coñecer a súa seguridade e eficacia. (McIntosh G. & Hall H. 2011) Os tratamentos incluíron medicamentos para a dor sen receita, acupuntura, exercicios de McKenzie, outros exercicios para as costas e tratamentos de temperatura. Respecto ao tratamento da temperatura, a revisión atopou probas moderadas de que usar unha envoltura térmica 5 días despois da lesión podería axudar a aliviar a dor. Non obstante, non había probas suficientes para apoiar a eficacia de ningún dos tratamentos de temperatura, polo que era necesario realizar máis investigacións. (McIntosh G. & Hall H. 2011)
Fisioterapia e Actividade
A revisión descubriu que se debe evitar o descanso prolongado e que debe fomentarse o exercicio suave e un retorno progresivo á actividade física para acadar os mellores resultados para o alivio da dor e a restauración da función. Manterse activo reduce significativamente o tempo libre do traballo e a discapacidade crónica ata 1 ano en comparación co tratamento médico tradicional. (McIntosh G. & Hall H. 2011) A investigación tamén descubriu que introducir a fisioterapia desde un inicio podería acelerar a recuperación. Demostrouse que o traballo de mobilidade, os exercicios específicos e os exercicios de fortalecemento alivian a dor, reducen a recorrencia de lesións e melloran a función xeral. Máis investigacións apoian a actividade física e o exercicio como opcións de tratamento eficaces para as cepas lumbares agudas. Non obstante, é necesario realizar máis investigacións sobre tratamentos de temperatura. (French SD et al., 2006) (Ver QY et al., 2021)
Clínica médica de quiropraxia e medicina funcional de lesións
É importante falar cun médico para determinar a causa e a extensión da lesión para ofrecer unha educación individualizada ao paciente sobre o tratamento. Isto pode incluír fisioterapia, descanso, adestramento de saúde, medicación e cirurxía, que poden recomendarse en certos casos. Superar estas limitacións é posible. A Clínica de Medicina Funcional e Quiropráctica Médica de Lesións traballa con provedores de atención médica primaria e especialistas para desenvolver unha solución óptima de saúde e benestar. Centrámonos no que che funciona para aliviar a dor, restaurar a función, previr lesións e axudar a mitigar a dor mediante axustes da columna vertebral que axudan ao corpo a realiñarse. Tamén poden traballar con outros profesionais médicos para integrar un plan de tratamento para resolver problemas musculoesqueléticos.
Máis aló da superficie: comprensión dos efectos das lesións persoais
References
McIntosh, G. e Hall, H. (2011). Dor lumbar (aguda). Evidencia clínica BMJ, 2011, 1102.
French, SD, Cameron, M., Walker, BF, Reggars, JW e Esterman, AJ (2006). Unha revisión Cochrane da calor ou frío superficial para a dor lumbar. Spine, 31(9), 998–1006. doi.org/10.1097/01.brs.0000214881.10814.64
Ver, QY, Tan, JB e Kumar, DS (2021). Dor lumbar aguda: diagnóstico e tratamento. Singapore Medical Journal, 62 (6), 271–275. doi.org/10.11622/smedj.2021086
Para as persoas que pasan por unha cirurxía, rehabilitación de lesións, enfermidades e/ou xestión de enfermidades crónicas, poden axudar os exercicios isométricos de fisioterapia?
Exercicio isométrico
Os exercicios isométricos úsanse na fisioterapia para axudar a construír a resistencia muscular, mellorar a amplitude de movemento, aliviar a dor e reducir a presión arterial de forma máis eficaz que outros tipos de exercicios. Debido a que non implican movementos articulares, son un sólido punto de partida para a rehabilitación e son axeitados para persoas cun rango de movemento limitado. Pódense realizar empurrando contra un obxecto inmóbil, como unha parede, ou facendo que un terapeuta proporcione resistencia. Exemplos de exercicios isométricos inclúen:
Un fisioterapeuta/PT pode facer que un paciente realice exercicios isométricos despois dunha lesión ou enfermidade. Durante unha contracción isométrica, o músculo non cambia de lonxitude e non hai movemento arredor da articulación que rodea o/s músculo/s. (Rhyu HS et al., 2015)
Cando usar
As contraccións musculares isométricas pódense usar en calquera momento durante a rehabilitación física e o fortalecemento ou un programa de exercicios na casa e úsanse regularmente cos seguintes:Rhyu HS et al., 2015)
Post-cirurxía
Cando os músculos non poden contraerse con forza suficiente para mover a articulación que rodea.
Para axudar a aumentar a entrada neuromuscular a un/s músculo/s específico/s.
Cando a lesión ou a fraxilidade condicionante fai que outras formas de exercicio sexan perigosas e non beneficiosas.
Primeiro debe consultarse a un médico ou fisioterapeuta se se usan isometrías nun programa de rehabilitación.
Beneficios
Os beneficios do exercicio isométrico despois dunha lesión ou da cirurxía poden incluír os seguintes:
Non é necesario equipamento especial para realizar exercicios isométricos.
A capacidade de contraer un músculo con seguridade mentres protexe unha incisión cirúrxica ou o tecido cicatricial.
Os músculos pódense fortalecer nun rango específico de movemento arredor dunha articulación. (Nikolaidou O. et al., 2017)
Un fisioterapeuta pode axudar a determinar se o exercicio isométrico beneficia a condición específica.
Eficacia
O exercicio isométrico é moi efectivo despois dunha lesión ou da cirurxía. Non obstante, cando un músculo se contrae isométricamente, gaña forza nunha área moi pequena e cun rango de movemento curto. Por exemplo, unha rotación externa do ombreiro isométrica realizada co brazo lateral só fortalecerá os músculos do manguito rotador na posición específica na que está o brazo.Nikolaidou O. et al., 2017).
As ganancias de forza son específicas para a posición da articulación durante o exercicio.
As persoas que queiran fortalecer os músculos dos glúteos na súa cadeira mediante isometría terán que contraer os músculos dos glúteos nunha posición específica durante varias repeticións.
Unha vez que se realizaron varias repeticións do exercicio nunha posición, o individuo move a articulación da cadeira a unha nova posición e repite as contraccións dos glúteos na nova posición.
Isto fai que o exercicio sexa lento, pero é perfecto para a rehabilitación de lesións, previndo e evitando o empeoramento ou outras lesións.
Como Realizar
Para realizar exercicios isométricos, o único que se necesita é algo estable para presionar. (Rhyu HS et al., 2015) Por exemplo, para fortalecer os músculos dos ombreiros:
Párate ao lado dunha parede e intenta levantar un brazo cara ao lado.
Deixa que a man presione contra a parede para que non se produza ningún movemento na articulación do ombreiro.
Unha vez presionado contra a parede, mantén a contracción durante 5 a 6 segundos e soltaa lentamente.
Realiza de 6 a 10 repeticións do exercicio.
Este podería ser un conxunto de exercicios isométricos completos para os músculos dos ombreiros.
Tamén se poden usar bandas elásticas de resistencia ou tubos para realizar exercicios isométricos. Manteña o tubo nunha posición específica e despois afasta o corpo do punto de ancoraxe en lugar de mover a articulación. Os músculos contraeranse contra o aumento da resistencia do tubo elástico e non se producirá ningún movemento na articulación. Un fisioterapeuta pode mostrar e adestrar sobre como realizar exercicios isométricos coas bandas.
Estimulación Neuromuscular
O exercicio isométrico pode fortalecer os músculos e axudar a mellorar o recrutamento neuromuscular dos músculos que se están adestrando. Isto mellora a contracción muscular e acelera as ganancias no recrutamento muscular ao tempo que protexe a articulación. O exercicio isométrico tamén se pode usar durante a fisioterapia mediante a estimulación eléctrica neuromuscular (NMES). (Fouré A. et al., 2014) Por exemplo, un PT pode usar NMES para mellorar a función muscular das persoas que teñen dificultades para contraer o cuádriceps despois da cirurxía do xeonllo e pode ser instruído para realizar exercicios isométricos de configuración de cuádruples durante a sesión.
Clínica médica de quiropraxia e medicina funcional de lesións
Un fisioterapeuta pode usar exercicios isométricos para axudar a persoas feridas ou operadas e que están experimentando dificultades coa mobilidade funcional normal mellorando a súa forza durante a recuperación. Os exercicios poden mellorar de forma segura a función e estabilidade dos músculos e devolver aos individuos ao nivel anterior de actividade e función. A Clínica de Medicina Funcional e Quiropráctica Médica de Lesións traballa con provedores de atención médica primaria e especialistas para desenvolver unha solución óptima de saúde e benestar. Centrámonos no que che funciona para aliviar a dor, restaurar a función e previr lesións. En canto á dor musculoesquelética, especialistas como quiroprácticos, acupunturistas e masaxistas poden axudar a mitigar a dor mediante axustes da columna vertebral que axudan ao corpo a realiñarse. Tamén poden traballar con outros profesionais médicos para integrar un plan de tratamento para resolver problemas musculoesqueléticos.
Rehabilitación de lesións persoais
References
Rhyu, HS, Park, HK, Park, JS e Park, HS (2015). Os efectos dos tipos de exercicios isométricos sobre a dor e a actividade muscular en pacientes con dor lumbar. Journal of Exercise Rehabilitation, 11 (4), 211-214. doi.org/10.12965/jer.150224
Nikolaidou, O., Migkou, S. e Karampalis, C. (2017). Rehabilitación despois da reparación do manguito rotador. The Open Orthopedics Journal, 11, 154–162. doi.org/10.2174/1874325001711010154
Fouré, A., Nosaka, K., Wegrzyk, J., Duhamel, G., Le Troter, A., Boudinet, H., Mattei, JP, Vilmen, C., Jubeau, M., Bendahan, D., & Gondin, J. (2014). Curso temporal de alteracións centrais e periféricas despois da dano muscular inducido pola estimulación eléctrica neuromuscular isométrica. PloS one, 9(9), e107298. doi.org/10.1371/journal.pone.0107298
As persoas que foron feridas ou enfermas ou teñen unha discapacidade crónica poden ter dificultades para realizar actividades cotiás. A terapia recreativa pode axudar a rehabilitar as lesións e xestionar as enfermidades crónicas?
Terapia recreativa
Vivir cunha discapacidade crónica ou limitación funcional debido a unha enfermidade ou lesión pode afectar significativamente a calidade de vida dun individuo. Traballar cun equipo de profesionais da rehabilitación pode axudar a mellorar a mobilidade e a capacidade de realizar as tarefas cotiás con comodidade. Un terapeuta recreativo é un profesional que axuda a recuperar o benestar emocional e funcional. Un terapeuta recreativo é un profesional da saúde que axuda ás persoas a maximizar a saúde física e emocional mediante actividades recreativas. Tamén coñecida como recreación terapéutica, o terapeuta utilizará actividades para axudar a moverse e sentirse mellor. A terapeuta físico ou ocupacional utiliza exercicios para mellorar a mobilidade funcional, e un terapeuta recreativo utiliza actividades recreativas para axudar a recuperar a mobilidade e mellorar o benestar. As actividades poden incluír:
Xogando xogos
Actividades ao aire libre
Camiños
Crebacabezas
Paseos a cabalo
Cociñar
Terapia
Un especialista en saúde utiliza intervencións baseadas na actividade para axudar ás persoas a moverse e sentirse mellor despois dunha lesión ou enfermidade ou se teñen unha discapacidade crónica. As intervencións e terapias baséanse en actividades recreativas que lle gustan ao individuo e están deseñadas para axudar a recuperar a saúde física, funcional e emocional. Os terapeutas recreativos están adestrados para avaliar a condición dun individuo e intervir de xeito que axude a maximizar a saúde social, mental e física. O obxectivo principal é reducir a depresión e a ansiedade e axudar ás persoas a socializar con comodidade. (Asociación Americana de Recreación Terapéutica, 2024)
Actividades
A recreación terapéutica implica a realización de actividades específicas para axudar ás persoas a recuperar a súa confianza e independencia. Exemplos de actividades poden incluír: (Asociación Americana de Recreación Terapéutica, 2024)
Pintura ou debuxo
Danza
Programas deportivos
Cociñar
Saídas comunitarias
Clases de exercicios grupais
A clave para unha experiencia positiva é que a actividade debe ser específica para as necesidades e capacidades emocionais e físicas do individuo e algo que o individuo quere facer como actividade.
Outros Tipos de Terapia
As persoas poden estar familiarizadas con outros tipos de terapeutas, como fisioterapeutas e terapeutas ocupacionais. Estes profesionais axudan ás persoas a recuperar a mobilidade funcional sen dor despois dunha lesión ou enfermidade. Para as persoas que non poden mover as extremidades superiores despois de caer, o fisioterapeuta pode medir o rango de movemento e forza do ombreiro e desenvolver un programa de tratamento personalizado. Os terapeutas recreativos son similares; reúnense con pacientes regularmente para axudalos a recuperarse das lesións ou a socializar positivamente coa súa comunidade. Durante a reunión inicial, avaliarán a condición do individuo e aprenderán como as súas necesidades emocionais e físicas impiden alcanzar o máximo potencial. (Asociación Americana de Recreación Terapéutica, 2024) O paciente e o terapeuta participarán en actividades para axudar a moverse e sentirse mellor durante a terapia. Durante a actividade, o terapeuta pode suxerir axustes ou ideas que melloren o movemento e a capacidade de interactuar co medio.
Quen se pode beneficiar?
As persoas de todas as idades e capacidades con condicións físicas e psicolóxicas poden beneficiarse de traballar cun terapeuta recreativo. Os nenos, adolescentes, adultos e persoas maiores que teñan unha discapacidade, temporal ou permanente, poden participar na terapia recreativa como parte dun programa de rehabilitación e recuperación. (Asociación Americana de Recreación Terapéutica, 2024)
Beneficios
Sempre que participes en calquera actividade ou tratamento sanitario, pregunta se ese tratamento pode axudarche á túa condición específica. Unha revisión do uso da danza recreativa en nenos e mozos de 5 a 21 anos atopou evidencias dos beneficios da terapia, que incluían: (Burkhardt J, Brennan C. 2012)
Disminución da ansiedade
Mellorar a propia imaxe
Mellora da aptitude cardiovascular
Diminución da obesidade
Mellora a saúde ósea
Outro estudo examinou as melloras da saúde en persoas feridas no servizo militar despois dun retiro de benestar de terapia recreativa dunha semana. Os resultados dos membros do servizo participantes mostraron unha mellora significativa nas medidas de resultado para o trastorno de estrés postraumático, estrés, ansiedade e depresión. As melloras sanitarias mantivéronse tres e seis meses despois de completar a terapia recreativa. Isto mostra que a recreación terapéutica pode ofrecer importantes beneficios emocionais e psicolóxicos para a saúde a longo prazo dos membros do servizo militar feridos e un tratamento eficaz para mellorar o benestar das persoas feridas ou con discapacidade con efectos secundarios negativos limitados. (Townsend J, Hawkins BL, Bennett JL, et al., 2018)
Antecedentes profesionais
A maioría dos terapeutas teñen un título de licenciado en estudos recreativos ou de lecer, centrándose en clases de arte, psicoloxía e música. Despois da graduación, os estudantes poden facer un exame nacional e converterse en especialistas certificados en recreación terapéutica / CTRS. (Hoss MAK, 2019) Unha vez certificados, os terapeutas deben tomar regularmente clases de formación continua e someterse a un proceso de recertificación cada cinco anos.
Servizos de recepción de terapia
Para comezar a traballar cun terapeuta recreativo, visite o seu médico e solicite unha referencia. Poden garantir que o tratamento é apropiado para a lesión e/ou condición específicas e deberían poder axudar a atopar un terapeuta. (Asociación Americana de Recreación Terapéutica, 2024) É probable que as persoas nun hospital hospitalario pasen tempo cun terapeuta recreativo nalgún momento. Do mesmo xeito que traballar cun terapeuta físico ou ocupacional para axudar ás persoas a moverse mellor, traballar cun terapeuta recreativo mentres está en rehabilitación pode ser un feito cotián para axudar a reintegrarse na comunidade despois da alta.
Cobertura do seguro
Unha pregunta sobre a terapia recreativa é, o meu seguro cubrirá os servizos dun terapeuta recreativo?
Para as persoas con seguro Medicare, a terapia recreativa é un servizo cuberto para persoas con determinados diagnósticos e configuracións.
A recreación terapéutica é un servizo de rehabilitación cuberto para persoas nun centro de rehabilitación para pacientes hospitalizados.
As persoas que reciben terapia recreativa ambulatoria deben asegurarse de ter unha receita e unha carta de necesidade médica dun médico para cualificar para o reembolso de Medicare. (Asociación Americana de Recreación Terapéutica, 2024)
As persoas con seguro privado deben chamar ao seu provedor de seguros e preguntar sobre a cobertura da terapia recreativa.
As persoas que non teñen seguro poden esperar pagar entre $ 100 e $ 150 por sesión.
Clínica médica de quiropraxia e medicina funcional de lesións
Traballar na recreación terapéutica pode axudar a diminuír a ansiedade e a depresión, mellorar a sensación de benestar e mellorar a función nas tarefas diarias. (Townsend J, Hawkins BL, Bennett JL, et al., 2018) Consulte sempre co seu médico antes de comezar novos métodos de tratamento. A Clínica de Medicina Funcional e Quiropráctica Médica de Lesións traballa con provedores de atención médica primaria e especialistas para desenvolver unha solución óptima de saúde e benestar. Centrámonos no que che funciona para aliviar a dor, restaurar a función e previr lesións. No que respecta á dor musculoesquelética, especialistas como quiroprácticos, acupunturistas e masaxeterapeutas poden axudar a mitigar a dor mediante axustes da columna vertebral que axudan ao corpo a realiñarse. Tamén poden traballar con outros profesionais médicos para integrar un plan de tratamento para resolver problemas musculoesqueléticos.
Saúde Integrativa
References
Asociación Americana de Recreación Terapéutica. Asociación, ATR (2024). Que é a terapia recreativa? www.atra-online.com/about-rt
Burkhardt, J. e Brennan, C. (2012). Os efectos das intervencións de danza recreativa sobre a saúde e o benestar de nenos e mozos: unha revisión sistemática. Artes e Saúde, 4(2), 148–161. doi.org/10.1080/17533015.2012.665810
Townsend, J., Hawkins, BL, Bennett, JL, Hoffman, J., Martin, T., Sotherden, E., … Duregger, C. (2018). Resultados preliminares de saúde a longo prazo asociados a programas de saúde e benestar baseados na recreación para membros do servizo feridos. Psicoloxía convincente, 5(1). doi.org/10.1080/23311908.2018.1444330
Hoss, PhD, CTRS, FACHE, FDRT, MAK (2019). Forza laboral de terapia recreativa: unha actualización. American Journal of Recreation Therapy, 18 (3), 9-15. doi.org/10.5055/ajrt.2019.0191
De Vries, DHA, MPA, CTRS, D. (2014). Requisitos regulamentarios para a terapia recreativa en residencias de anciáns. American Journal of Recreation Therapy, 13 (1), 25–30. doi.org/10.5055/ajrt.2014.0063
O vasto lateral é un músculo da parte exterior da coxa. As lesións do músculo inclúen cepas, tendinite, compresión do nervio femoral e outras. A rehabilitación como a calor e o xeo, a masaxe e os exercicios de forza e mobilidade poden axudar ás persoas a volver ás actividades e funcións normais?
Músculo Vasto Lateral
O vasto lateral é o maior dos catro músculos cuádriceps da parte externa da coxa. O vasto lateral axuda a estender a articulación do xeonllo e a manter a posición do xeonllo ao camiñar ou correr. O vasto lateral funciona para traballar cos outros músculos quad para axudar a estender a articulación do xeonllo.
Anatomía
A maioría dos músculos están unidos a puntos óseos de unión, chamados puntos de orixe e inserción. Os puntos de orixe e inserción do vasto lateral son os seguintes (Vieira, EPL. 2017)
Orixe
A orixe está na liña intertrocantérica superior do óso do fémur ou da coxa.
Tamén xorde da base do trocánter maior e da liña áspera, a cresta supracondilar e o tabique intermuscular lateral.
inserción
Desde a súa orixe, o músculo percorre a coxa lateral e insírese como parte do tendón lateral do cuádriceps no tubérculo tibial, unha porción elevada da canela superior.
O músculo é unha estrutura grande e plana con diferentes anexos e unha aponeurose plana ou vaíña de tecido conxuntivo na parte externa da coxa.
O nervio femoral dos niveis lumbares dous, tres e catro controla ou inerva o músculo.
O abastecemento de sangue ao músculo atravesa a arteria femoral circunflexa lateral da parte superior da coxa.
función
O músculo traballa cos outros músculos do cuádriceps para estender ou endereitar o xeonllo. Os quads son responsables de actividades funcionais como camiñar, correr, subir escaleiras e levantarse dunha posición sentada. O vasto lateral e a banda iliotibial, que percorre a coxa lateral xunto a este músculo, forman a parede lateral da coxa. O vasto lateral está no lado oposto do músculo vasto medial na parte interna da coxa. Estes músculos traballan xuntos para manter a posición adecuada da rótula/rotula no suco femoral do óso da coxa. O mal funcionamento destes músculos pode provocar dor no xeonllo pola síndrome de estrés patelofemoral. (Academia Americana de Cirurxiáns Ortopédicos, 2024)
Condicións
Moitas lesións e condicións diferentes poden afectar o vasto lateral e os músculos quad, especialmente en atletas ou individuos activos. Estas lesións poden causar dor no vasto lateral e outros problemas. (Timothy J. Von Fange, 2024) Algunhas das lesións e condicións inclúen:
Síndrome de estrés patelofemoral - PFSS
Isto ocorre cando a rótula segue incorrectamente no suco femoral da articulación do xeonllo.
Isto leva a dor e dificultade ao camiñar e correr.
Cepa Vastus Lateralis
Unha forza repentina sobre a coxa pode provocar que o músculo cuádruple se tense.
Se o vasto lateral sofre unha lesión por tirón, os individuos poden ter dor, inchazo muscular, hematomas na coxa e dificultades para camiñar.
Tendinite rotuliana
A irritación do tendón cuádruple que pasa pola rótula pode causar tendinite rotuliana.
Debilidade por compresión do nervio femoral
O nervio femoral pode pinzarse ou irritarse por unha hernia de disco, estenose lumbar ou artrite.
Pode producirse dor, entumecimiento, formigamento ou debilidade na coxa.
Síndrome de rozamento da banda iliotibial
Os músculos tensos ou débiles poden irritar a banda IT e o músculo vasto lateral pode verse afectado.
Rehabilitación de Lesións
A lesión do vasto lateral ou dos músculos cuádruples pode causar dor, inchazo da coxa ou capacidade de andar limitada. Existen varios tratamentos dispoñibles para axudar a acelerar a recuperación. Un provedor de atención médica primaria pode recomendar traballar cun equipo de fisioterapia. As técnicas de autocoidado poden incluír:
Calor e xeo
Pódese aplicar xeo á coxa lateral os primeiros días despois da lesión para controlar a dor e diminuír o inchazo e a inflamación.
O xeo debe aplicarse durante 10 a 15 minutos.
Os individuos poden cambiar a calefacción dous ou tres días despois para promover a circulación e mellorar a mobilidade dos tecidos.
A calor debe aplicarse durante 10 a 15 minutos.
Masaxe
A masaxe pode axudar a diminuír a dor e promover a circulación.
As técnicas de masaxe poden mellorar a mobilidade dos tecidos antes de estirar para axudar a mellorar o movemento do cuádriceps.
Exercicios e estiramentos
Un equipo de fisioterapia prescribirá certos exercicios e estiramentos para axudar a recuperar forza e amplitude de movemento. Despois dunha lesión, o estiramento cuádruple pode mellorar a mobilidade e a función do grupo muscular.
Toalla Prone Quad Stretch
Déitese boca arriba e coloque unha toalla ou unha correa ao redor do nocello.
Dobra o xeonllo cara arriba e tira suavemente da toalla para dobrar o xeonllo completamente.
Debe sentirse unha sensación de tracción na parte dianteira da coxa.
Manteña o estiramento durante 30 segundos e solte.
Repita tres veces.
Estiramento de flexores de cadeira e Quad a medio xeonllos
Axeonllarse nun xeonllo.
Avanza lentamente ata que se sinta un estiramento na parte dianteira da cadeira e da coxa.
Manteña esta posición durante 30 segundos.
Reláxate de novo á posición inicial.
Repita tres veces.
Exercicios de costas
Se a irritación do nervio femoral procedente da parte inferior das costas está a causar dor ou debilidade na coxa, os exercicios para liberar o nervio poden ser útiles e poden incluír:
Press-ups propensos
Flexión lumbar supina
Deslizamentos laterais lumbares
Os exercicios están deseñados para aliviar a presión sobre o nervio lumbar e pódense realizar exercicios de corrección postural para manter a descompresión.
Fortalecemento
A debilidade dos vastos laterais e quads pode estar causando lesións, e durante a rehabilitación pódense prescribir exercicios de fortalecemento e poden incluír:
Exercicios de fortalecemento da cadeira
Elevación de pernas rectas
Exercicios de extensión de pernas
Lung
Agachamento
Os exercicios de fortalecemento deben facerse de dúas a catro veces por semana cun descanso adecuado entre sesións.
Pódense recomendar exercicios de equilibrio e adestramento pliométrico específico do deporte para garantir o quad funciona normalmente.
A maioría das lesións musculares do cuádriceps e do vasto lateral curan en seis a oito semanas.
A recuperación pode ser máis curta ou máis longa dependendo da natureza da lesión.
Clínica médica de quiropraxia e medicina funcional de lesións
Ao comprender a anatomía e a función do músculo vasto lateral, un médico pode axudar ás persoas a comprender a súa lesión específica e desenvolver un programa de tratamento para rehabilitar o músculo correctamente. Na Clínica de Medicina Funcional e Quiropráctica Médica de Lesións, centrámonos no que che funciona e esforzámonos por desenvolver a forma física e mellorar o corpo a través de métodos de investigación e programas de benestar total. Estes programas naturais empregan a capacidade do corpo para acadar obxectivos de mellora, e os deportistas poden condicionarse para sobresaír no seu deporte mediante unha forma física e unha nutrición adecuadas. Os nosos provedores utilizan un enfoque integrado para crear programas personalizados, que a miúdo inclúen principios de Medicina Funcional, Acupuntura, Electroacupuntura e Medicina Deportiva.
Ramírez-delaCruz, M., Bravo-Sánchez, A., Esteban-García, P., Jiménez, F., & Abián-Vicén, J. (2022). Efectos do adestramento pliométrico na arquitectura muscular da parte inferior do corpo, a estrutura do tendón, a rixidez e o rendemento físico: unha revisión sistemática e metaanálise. Medicina deportiva – aberto, 8(1), 40. doi.org/10.1186/s40798-022-00431-0
As terapias físicas poden axudar ás persoas cunha fractura de Colles ou do pulso?
Fractura de Colles
Un pulso roto ou unha fractura de Colles pode ser unha experiencia dolorosa e estresante. É posible que as persoas non poidan desempeñar o seu traballo ou participar en actividades recreativas. Unha fractura de Colles é unha rotura no óso do radio do antebrazo que se produce preto do pulso, xeralmente a unha polgada do extremo do óso. É un tipo común de rotura de pulso moitas veces causada por caendo nunha man tendida. (Academia Americana de Cirurxiáns Ortopédicos, 2022) Cando o individuo aterra na súa man, o extremo do óso do radio rómpese e é empuxado cara ao pulso interior. Se o pulso está flexionado ao caer sobre a man, o radio pode romperse e moverse cara á parte frontal do pulso. Isto chámase fractura de Smith. (Matsuura, Y. et al., 2017) Un equipo de fisioterapia pode axudar a mellorar a mobilidade funcional para volver á actividade normal de forma rápida e segura.
os síntomas
As persoas que sufriron un traumatismo no pulso ou caeron sobre a súa man ou pulso poden sufrir unha fractura de Colles. Os signos e síntomas comúns dunha fractura de pulso ou Colles inclúen: (Academia Americana de Cirurxiáns Ortopédicos, 2022)
Bruising
Perda de mobilidade no pulso.
Inchazo no brazo, pulso ou man.
Dor
Deformidade visible ou bulto na parte traseira do antebrazo preto do pulso.
Tratamento inicial
As persoas que caeron e se lesionaron o pulso e a man e sospeitan dunha fractura de Colles buscan atención médica inmediata. Chame a un provedor de saúde ou informe a unha clínica de emerxencias local. Se non se trata, pode producir complicacións e perda permanente da función do brazo e da man. (Academia Americana de Cirurxiáns Ortopédicos, 2022)
Unha radiografía mostrará unha fractura de pulso.
Debido á dor e ao inchazo, recoméndase que os individuos poñan unha bolsa de xeo nos pulsos e nas mans ata que poidan acudir a un médico ou a unha sala de emerxencias. O principio RICE pode axudar a controlar o inchazo e diminuír a dor ata que un profesional médico poida proporcionar tratamento. O tratamento inicial é reducir a fractura. Aquí é onde un provedor de coidados de saúde sitúa o óso ou ósos rotos de novo na posición correcta para garantir a curación adecuada. Isto faise manualmente se o óso fracturado non está demasiado lonxe. Se a fractura é grave, pode ser necesario un procedemento cirúrxico coñecido como fixación interna de redución aberta ou ORIF para reducir a fractura. (Academia Americana de Cirurxiáns Ortopédicos, 2022)
Unha vez reducida a fractura, débese inmobilizar. Isto faise cun reparto ou unha corsé. Tamén se lles pode esixir ás persoas que usen un cabestrillo. Quizais teñan que visitar un fisioterapeuta para aprender a usar o cabestrillo correctamente. É esencial manter os ósos inmobilizados para unha correcta cicatrización. Consulte a un provedor de coidados de saúde para preguntas sobre reparto, cabestrillo ou ortopédico.
Terapia Física
Despois de catro a seis semanas de inmobilización, un médico pode eliminar o elenco e derivar a un fisioterapeuta ou equipo. (Academia Americana de Cirurxiáns Ortopédicos, 2022) Un fisioterapeuta pode medir e avaliar a dor, o inchazo, o rango de movemento e o fortalecemento. O fisioterapeuta pode avaliar o tecido cirúrxico da cicatriz e analizar a función da man, o pulso e o brazo das persoas sometidas a un procedemento ORIF para reducir a fractura. Despois da avaliación inicial, un fisioterapeuta traballará co paciente para desenvolver un plan de coidados adecuado que axude a mellorar as deficiencias e limitacións funcionais. O terapeuta tamén pode prescribir un programa de exercicios específico.
Dor e inchazo
As persoas poden experimentar dor e inchazo ao redor dos pulsos e das mans.
Un fisioterapeuta pode proporcionar aos individuos varios tratamentos e modalidades para axudar a diminuír o inchazo e a dor.
Rango de movemento
Despois dunha fractura de Colles, as persoas poden perder a mobilidade da man, do pulso e do cóbado.
O ombreiro tamén pode estar axustado, especialmente despois de levar un cabestrillo.
Pódense prescribir exercicios de rango de movemento para a man, o pulso e o cóbado.
forza
A perda de forza é común despois dunha fractura de Colles.
Pódense prescribir exercicios centrados na forza das mans, do pulso e do cóbado.
Os exercicios e estiramentos na casa obterán os mellores resultados da fisioterapia.
Scar Tissue
As persoas que tiveron un procedemento ORIF probablemente teñan tecido cicatricial que se desenvolveu ao redor do sitio cirúrxico.
Un fisioterapeuta pode realizar masaxe e mobilización do tecido cicatricial para axudar a mellorar a mobilidade e pode adestrar aos pacientes a automasaxe.
Clínica médica de quiropraxia e medicina funcional de lesións
Despois dunhas semanas de fisioterapia, os individuos deben notar que a súa mobilidade e forza melloran mentres diminúen a dor e o inchazo. As persoas terán máis doado usar os brazos e as mans para realizar actividades funcionais. Aínda que a fractura debe curarse por completo de seis a oito semanas despois da lesión, os individuos aínda poden estar limitados entre 12 e 16 semanas. Na Clínica de Medicina Funcional e Quiropráctica Médica de Lesións centrámonos no que funciona para cada paciente para restaurar a función. Se é necesario outro tratamento, os individuos serán remitidos a unha clínica ou médico máis axeitado para a súa lesión, condición ou enfermidade.
Matsuura, Y., Rokkaku, T., Kuniyoshi, K., Takahashi, K., Suzuki, T., Kanazuka, A., Akasaka, T., Hirosawa, N., Iwase, M., Yamazaki, A., Orita, S. e Ohtori, S. (2017). A fractura de Smith xeralmente ocorre despois de caer na palma da man. Revista de investigación ortopédica: publicación oficial da Orthopaedic Research Society, 35(11), 2435–2441. doi.org/10.1002/jor.23556
A ferramenta Find A Practitioner de IFM é a rede de referencia máis grande en Medicina Funcional, creada para axudar aos pacientes a localizar a profesionais da Medicina Funcional en calquera parte do mundo. Os profesionais certificados IFM aparecen en primeiro lugar nos resultados da busca, dada a súa ampla educación en Medicina Funcional
