Equipo de Quiroprácticos e Fisioterapia Coidados de Lesións da Clínica de Voltas. Hai dous enfoques para o coidado das lesións. Son un tratamento activo e pasivo. Aínda que ambos poden axudar aos pacientes a camiñar cara á recuperación, só o tratamento activo ten un impacto a longo prazo e mantén aos pacientes en movemento.
Centrámonos no tratamento de lesións sufridas en accidentes de tráfico, lesións persoais, lesións laborais e lesións deportivas e ofrecemos servizos completos de xestión da dor intervencionista e programas terapéuticos. Todo, desde golpes e contusións ata ligamentos rotos e dor nas costas.
Coidados de lesións pasivas
Un médico ou un fisioterapeuta adoita prestar atención pasiva ás lesións. Inclúe:
Acupuntura
Aplicando calor / xeo a músculos adoloridos
Medicación para a dor
É un bo punto de partida para axudar a reducir a dor, pero o coidado de lesións pasivas non é o tratamento máis eficaz. Mentres axuda a unha persoa ferida a sentirse mellor no momento, o alivio non dura. Un paciente non recuperará completamente da lesión a menos que traballen activamente para volver á súa vida normal.
Coidados de lesións activas
O tratamento activo tamén proporcionado por un médico ou fisioterapeuta depende do compromiso da persoa accidentada co traballo. Cando os pacientes asumen a súa saúde, o proceso activo de coidados de lesións faise máis significativo e produtivo. Un plan de actividades modificado axudará a unha persoa lesionada a transición á función plena e mellorará o seu benestar físico e emocional en xeral.
Espiña dorsal, pescozo e costas
Dores de cabeza
Xonllos, ombreiros e bonecas
Ligamentos rasgados
Lesións de tecidos brandos (estirpes musculares e esguinces)
¿Que significa o coidado de lesións activas?
Un plan de tratamento activo mantén o corpo o máis forte e flexible posible a través dun plan de traballo/transición personalizado, que limita o impacto a longo prazo e axuda aos pacientes feridos a traballar para unha recuperación máis rápida. Por exemplo, no coidado de lesións da clínica médica e quiropráctica de lesións, un médico traballará co paciente para comprender a causa da lesión e, a continuación, creará un plan de rehabilitación que manteña o paciente activo e o devolverá a unha saúde adecuada en pouco tempo.
Para respostas a calquera dúbida que poida ter, chame ao Dr. Jiménez ao 915-850-0900
A masaxe é parte da medicina integradora e pódese usar para varias condicións médicas. Na terapia de masaxe, un terapeuta frega e amasa os tecidos brandos do corpo, incluíndo músculos, tecido conxuntivo, tendóns, ligamentos e pel. O terapeuta varía a cantidade de presión e movemento. As persoas adoitan comezar a sentir os efectos inmediatamente. Un dos beneficios é o aumento da temperatura. O aumento da temperatura amplifica o fluxo sanguíneo e a circulación, permitindo que os tecidos musculares e conxuntivos liberen a restrición e a tensión muscular, alivien a tensión e melloren o movemento. Un terapeuta de masaxe utilizará diferentes técnicas para aumentar a temperatura para tratar varias condicións.
Aumento da temperatura
Algúns pacientes queren saber por que os seus músculos se quentan ou arden durante unha masaxe. Os músculos arden debido á acumulación de residuos nas células. Os produtos de refugallo son liberados como resultado da masaxe. Os músculos liberan lactato, un subproduto da glicosa. Os efectos da masaxe de tecidos profundos son case os mesmos que os efectos do exercicio. Durante a masaxe:
A demanda de osíxeno nos tecidos aumenta.
Debido a isto, aumenta a circulación do fluxo sanguíneo a estes tecidos.
Isto é necesario para proporcionar osíxeno e glicosa.
Excreta substancias de refugallo e toxinas.
A calor muscular ou a queimadura durante a masaxe é diferente para todos. Algunhas persoas non o senten en absoluto. A sesión pode ser tan intensa que os músculos non poden eliminar o lactato/toxinas o suficientemente rápido, causando a sensación de ardor.
Circulación Fascia
Tamén se pode aumentar a temperatura da fascia. Banda de cabeza é a capa grosa e fibrosa de tecidos conxuntivos debaixo da pel que a miúdo pode facerse restritiva. O aumento da temperatura nos tecidos superficiais e profundos libera, relaxa e afrouxa as áreas tensas, acurtadas e/ou lesionadas, o que permite que os tecidos musculares aumenten a súa elasticidade. flexibilidade, e relaxación. Elévase a frecuencia cardíaca, mellorando a circulación e aumentando a entrega de osíxeno e nutrientes ás zonas afectadas e ao resto do corpo.
A liberación miofascial implica aplicar presión lentamente na zona usando as mans e os dedos aplanados.
A presión lenta e suave aumenta a temperatura da fascia.
A medida que as mans e os dedos se fan máis profundos, móvense lentamente, estendendo a fascia.
Isto libera a tensión e alivia a dor.
A postura dun individuo pode mellorar cando a temperatura aumenta. A tensión e a tensión muscular poden causar un aumento dos síntomas de dor, non permitindo unha postura saudable.
Alivio da queimadura muscular
Rehidratar
Beba moita auga despois de rematar a sesión.
A auga mantén a circulación adecuada para excretar os produtos de refugallo e nutre as células musculares con nutrientes frescos e osíxeno.
Evite o café e o alcohol xa que aumentan a micción e o sangue osmolalidade e deshidratar o corpo.
along
Estirar antes e despois dunha sesión pode aliviar a dor muscular.
Os exercicios de estiramento aumentan o fluxo sanguíneo.
Estimula a liberación de líquido sinovial ao redor das articulacións.
Durmir
Descansa moito despois dunha sesión.
O corpo sabe restaurarse; durante o sono, reduce a secreción de cortisol.
Aumenta a estimulación das hormonas antioxidantes para ir tras os radicais libres.
Remedios herbais
Os remedios a base de plantas como o xenxibre, o allo, o dente e a canela aumentan a circulación sanguínea, reducindo a dor e o inchazo.
Teñen propiedades antiinflamatorias que axudan coa queimadura muscular e a dor.
Despois dunha sesión, un pouco de aceite de menta ou CBD pode aliviar as partes doloridas.
Historia de éxito quiropráctico
References
Dion LJ, et al. Desenvolvemento dun curso de masaje terapéutico hospitalario nun centro médico académico. Revista Internacional de Masaxes Terapéuticas e Carrocería. 2015; doi:10.3822/ijtmb.v8i1.249.
Rodgers NJ, et al. Unha década construíndo servizos de terapia de masaxe nun centro médico académico como parte dun programa de mellora da cura. Terapias Complementarias na Práctica Clínica. 2015; doi:10.1016/j.ctcp.2015.07.004.
Os exercicios de bandas de resistencia poden ser moi útiles para a rehabilitación de lesións. Como parte dun plan de tratamento neuromusculoesquelético quiropráctico, pódense prescribir exercicios de rehabilitación personalizados utilizando bandas de resistencia para fortalecer as áreas específicas do corpo que requiren reciclaxe debido a unha lesión ou condición. O adestramento con bandas de resistencia pode rehabilitar eficazmente as condicións de pescozo, ombreiros, costas, pernas, xeonllos e nocellos e ofrece varias vantaxes, desde mellorar a forza e a postura ata aumentar a mobilidade e mellorar a saúde das articulacións.
Bandas de resistencia
As bandas de resistencia son equipos de rehabilitación e exercicio que proporcionan unha resistencia constante durante un exercicio específico. Son bandas de goma ou cables elásticos que poden ser codificado por cores (as diferentes marcas poden variar nas progresións de cor) para indicar a cantidade de resistencia que proporcionan. Estas bandas son excelentes para todo tipo de lesións nas articulacións ou músculos e comprobouse que son eficaces nos seguintes tipos:
Músculos do pescozo debilitados por lesións.
Luxación do ombreiro
Cóbado de tenis
Bursite da cadeira
Lesións no xeonllo
síndrome de banda IT
Esguinces do nocello
Mellora a flexibilidade para a artrite.
O corpo necesita tempo para curar antes de practicar exercicio, especialmente despois de grandes desgarros musculares, ligamentos ou tendóns. Un quiropráctico ou fisioterapeuta informará ao paciente cando poden comezar. Non obstante, algunhas áreas pódense traballar tres días despois dunha lesión.
Beneficios
As bandas de resistencia poden illar o adestramento de forza e o estiramento de músculos específicos afectados pola cirurxía ou unha lesión/condición non cirúrxica. Quiropraxia e fisioterapia. Poden axudar no seguinte:
Aumento da circulación.
Aumento do rango de movemento e flexibilidade.
Aumento da forza muscular.
Postura mellorada.
Aumento da estabilidade articular.
Equilibrio mellorado.
Beneficios engadidos:
Son pequenos, lixeiros e portátiles, polo que son perfectos para aqueles que viaxan con frecuencia.
Son sinxelos de usar.
Son rendibles.
Ofrecen un adestramento de todo o corpo.
Veñen en diferentes niveis de resistencia para progresar gradualmente.
Seguro para todos os niveis de fitness.
Exercicios
Exercicios con bandas pódese usar en posicións de pé, sentado ou deitado. Algúns poden consistir en movementos con resistencia procedente do peso corporal. Outras actividades poden requirir resistencia adicional. Lung son un exemplo de exercicio sinxelo para axudar a rehabilitar determinadas afeccións nas costas.
Etapas da lesión
O adestramento de forza e resistencia é esencial para curar as lesións neuromusculoesqueléticas e a saúde en xeral.
Etapa precoz/aguda
Esta etapa implica un exercicio lixeiro e suave que permitirá que os tecidos danados comecen a cicatrizar con movementos sinxelos para que a circulación se mova polas zonas.
Segunda Etapa
Exercicios de fisioterapia con bandas de resistencia.
Isto aumenta gradualmente o peso do óso, ligamento ou músculo lesionados para que o tecido poida desenvolver a capacidade de soportar as tensións das actividades diarias.
Etapa tardía/funcional
Este é o paso final, no que os tecidos son estresados a través de exercicios funcionais para estar o suficientemente en forma como para volver ao traballo, deportes e actividades.
Exercicios para a parte baixa das costas
References
Lee, Jae-Kwang e Jae-Hong Lee. "Efecto do exercicio de estabilización lumbar sobre a diferenza de altura entre os ombreiros e o rango de movemento en adultos maiores". Revista de Ciencias da Terapia Física vol. 35,1 (2023): 46-50. doi:10.1589/jpts.35.46
Mikesky, AE et al. "Eficacia dun programa de adestramento na casa para adultos maiores que usan tubos elásticos". Revista Europea de Fisioloxía Aplicada e Fisioloxía do Traballo vol. 69,4 (1994): 316-20. doi:10.1007/BF00392037
Seguin, Rachel C et al. "A eficacia do adestramento de resistencia elástica das extremidades superiores sobre a forza e o rendemento do ombreiro: unha revisión sistemática". Sports (Basilea, Suíza) vol. 10,2 24. 14 de febreiro de 2022, doi:10.3390/sports10020024
Seo, Myong-Won et al. "Efectos de 16 semanas de adestramento de resistencia sobre a calidade muscular e os factores de crecemento muscular en mulleres adultas maiores con sarcopenia: un ensaio controlado aleatorizado". Revista internacional de investigación ambiental e saúde pública vol. 18,13 6762. 23 de xuño de 2021, doi:10.3390/ijerph18136762
Yamamoto, Yutaro, et al. "Efectos do adestramento de resistencia usando bandas elásticas na forza muscular con ou sen suplemento de leucina durante 48 semanas en pacientes anciáns con diabetes tipo 2". Revista Endocrina vol. 68,3 (2021): 291-298. doi:10.1507/endocrj.EJ20-0550
Os músculos lumbares e lumbares soportan o peso da parte superior do corpo e están implicados en moverse, torcer, dobrar, empurrar, tirar e alcanzar. Estas accións repetitivas poden producir unha tensión lumbar, que é dano muscular ou lesión nos tendóns ou músculos da parte inferior das costas, causando espasmos, dor e dor. Unha tensión lumbar pode ser a fonte de síntomas de dor severa; pode ser debilitante e, se non se trata, pode provocar enfermidades crónicas. A Clínica de Quiropráctica e Medicina Funcional de Lesións Médicas pode aliviar os síntomas, realiñar o corpo, relaxarse, rehabilitar, fortalecer os músculos e restaurar a función.
Tensión lumbar
A vértebra lumbar constitúe a rexión da columna vertebral na parte baixa das costas. As lesións repentinas ou por uso excesivo poden danar os tendóns e os músculos. A tensión muscular lumbar prodúcese cando as fibras musculares están anormalmente estiradas ou rasgadas. A tensión lumbar pode ser agudo/súpeto or crónica/persistente. Unha cepa que estivo presente durante días ou semanas denomínase aguda. Considérase crónico se persiste durante máis de tres meses. Pode ocorrer a calquera idade, pero é máis común en individuos de corenta anos. Os factores de risco aumentados poden incluír:
Os músculos abdominais ou as costas debilitados poden causar
Os isquiotibiais axustados poden tirar os músculos lumbares cara abaixo.
Excesiva curvatura lumbar.
Pelve inclinada cara adiante.
os síntomas
Lumbar cepa pode ter signos e síntomas variados dependendo da localización, danos e causa da lesión. O dano pode ir desde simples lesións por estiramento excesivo ata bágoas parciais ou completas de diversos graos. As bágoas causan inflamación na zona circundante, o que provoca espasmos nas costas e dificultade para moverse. Un espasmo muscular é un calambre causado por unha contracción ou contracción repentina e involuntaria e pode ser un dos síntomas dunha tensión lumbar. Outros síntomas poden incluír:
Espasmos musculares con actividade ou en repouso.
Rixidez na parte baixa das costas.
Dificultade para pararse ou camiñar, cun leve alivio ao descansar.
Problemas para facer tarefas sinxelas como dobrar ou subir escaleiras.
A dor lumbar pode irradiarse nas nádegas sen afectar as pernas.
A parte inferior das costas pode estar sensible e dorida ao tacto.
Diminución da forza muscular.
Rango de movemento restrinxido ou limitado.
Incapacidade para manter unha postura saudable debido á rixidez e/ou dor.
Síntomas de malestar que persisten.
A incomodidade varía desde dores leves ata dor aguda e debilitante.
Erupcións intermitentes.
Causas
Moitas veces hai varios factores de risco subxacentes que contribúen á lesión ou dano. Algunhas das causas máis comúns:
Dependendo da gravidade, un médico ou provedor de coidados de saúde pode recomendar tratamento quiropráctico e fisioterapia. O quiropráctico realizará unha avaliación, combinada co diagnóstico do médico, para desenvolver un plan de tratamento personalizado/personalizado. O tratamento pode incluír:
Terapia de xeo e calor
Masaxe para estimular a circulación sanguínea
Estimulación muscular percusiva
Tracción pélvica
Ultrasón
Exercicios de estiramento
Exercicios para facer na casa para aliviar a longo prazo.
É unha opción segura para afrouxar os músculos das costas tensos, aliviar a dor e promover a curación lumbar.
Lesións na columna vertebral nos deportes
References
Ball, Jacob R et al. "Lesións da columna lumbar no deporte: revisión da literatura e recomendacións de tratamento actuais". Medicina do deporte - vol. aberto. 5,1 26. 24 de xuño de 2019, doi:10.1186/s40798-019-0199-7
Domljan, Z et al. "Lumbalni strain-sindromi" [Síndromes de tensión lumbar]. Reumatismo vol. 38,5-6 (1991): 33-4.
Li, H et al. "Efecto de rehabilitación do exercicio con manipulación de tecidos brandos en pacientes con tensión muscular lumbar". Revista nigeriana de práctica clínica vol. 20,5 (2017): 629-633. doi:10.4103/njcp.njcp_126_16
Williams, Whitney e Noelle M Selkow. "A liberación automiofascial da liña traseira superficial mellora a distancia de sentarse e alcanzar". Revista de rehabilitación deportiva vol. 29,4 400-404. 18 de outubro de 2019, doi:10.1123/jsr.2018-0306
O corpo ten uns 1,000 ligamentos que conectan ósos e articulacións. Os ligamentos son bandas fortes de tecido que apoian a mobilidade articular e estabilizan os músculos e ósos. Unha lesión nun ou máis ligamentos pode causar inflamación, inchazo, molestias e inestabilidade. O PCL refírese ao ligamento cruzado posterior que percorre a parte posterior da articulación do xeonllo. Este ligamento conecta o óso do fémur/coxa coa tibia/espinilla. Calquera persoa pode sufrir unha lesión no ligamento cruzado posterior. Pode ser causado por un xeonllo golpeando un cadro de mandos nunha colisión de automóbil, un traballador que se torce ou cae nun xeonllo dobrado ou unha lesión por contacto deportivo. O equipo da clínica de quiropráctica e medicina funcional de lesións médicas proporciona traballo de tecidos brandos, terapia de puntos gatillo e tratamento non cirúrxico dirixido a través de métodos e tecnoloxías de terapia avanzada.
Ligamento cruzado posterior
O ligamento cruzado posterior - PCL está situado dentro do xeonllo, xusto detrás do ligamento cruzado anterior - ACL. É un dos varios ligamentos que conectan o fémur/os do fémur coa tibia/espinilla. O ligamento cruzado posterior impide que a tibia se mova cara atrás.
Ferida
As lesións do ligamento cruzado posterior son moito menos comúns que as bágoas cruzadas anteriores do LCA. As lesións de PCL representan menos do 20% de todas as lesións do ligamento do xeonllo. É máis común que se produzan bágoas de PCL con outras lesións dos ligamentos. Unha lesión de PCL pode causar danos leves, moderados ou graves e clasifícase en catro categorías diferentes:
Grao I
Hai unha rotura parcial no ligamento.
Grao II
Hai unha bágoa parcial.
O ligamento pode sentirse solto.
Grao III
O ligamento está completamente rasgado.
O xeonllo é inestable.
Grao IV
O PCL está ferido.
Outros ligamentos do xeonllo están danados.
As persoas con lesións do ligamento cruzado posterior poden ter síntomas a curto ou longo prazo. Normalmente, os síntomas a longo prazo ocorren cando unha lesión se desenvolve lentamente co paso do tempo. En casos leves, os individuos aínda poden camiñar e os seus síntomas poden ser menos perceptibles. Os síntomas comúns asociados ás lesións de PCL inclúen:
Dificultade para colocar o peso sobre o xeonllo lesionado.
Rixidez.
Dificultades para camiñar.
Dificultade para baixar escaleiras.
Sensación de vacilación dentro do xeonllo.
A inflamación e o inchazo poden ser de leve a grave.
Dor de xeonllos.
Dor que empeora co paso do tempo.
Co paso do tempo, as bágoas poderían levar ao desenvolvemento de participar.
Hai un maior risco de danos extensos e enfermidades crónicas se non se tratan.
A quiropraxia
A participación continuada no traballo ou na actividade despois dunha lesión leve é a principal razón pola que as persoas se someten a terapia, inxeccións ou reparacións cirúrxicas.. As lesións no xeonllo necesitan atención inmediata para evitar o empeoramento ou máis danos. Un quiropráctico examinará o xeonllo, comprobará o rango de movemento e preguntará sobre os síntomas. Poden solicitar probas de imaxe para determinar o alcance do dano. Estas probas poden incluír o seguinte:
Raios-X.
Resonancia magnética.
Tomografía computarizada.
Durante o exame físico comprobarán todas as estruturas do xeonllo lesionado e compararanse co xeonllo non lesionado. O xeonllo ferido pode parecer caer cara atrás cando está dobrado ou pode deslizarse cara atrás demasiado, especialmente cando supera un ángulo de 90 graos. O tratamento depende da gravidade da lesión. Os tratamentos comúns inclúen:
Muletas
Pódense recomendar muletas para limitar o peso colocado no xeonllo.
Braza de xeonllos
Un aparato ortopédico especial pode abordar a inestabilidade e axudar a evitar que o óso da tibia se flaque cara atrás.
A gravidade tende a tirar o óso cara atrás cando está deitado.
Quiropraxia e fisioterapia
A medida que o inchazo baixa, pode comezar un programa de rehabilitación coidadosamente personalizado.
Este procedemento é menos invasivo en comparación cos métodos cirúrxicos tradicionais.
O tempo de recuperación varía de persoa a persoa. Se a lesión é leve, só pode tardar uns dez días en curarse. Se fose necesaria unha cirurxía, a recuperación podería levar entre seis e nove meses. A recuperación total require normalmente de 6 a 12 meses.
Bedi A, Musahl V, Cowan JB. Xestión das lesións do ligamento cruzado posterior: unha revisión baseada na evidencia. Revista da Academia Americana de Cirurxía Ortopédica. Maio de 2016;24(5):277-89. Consultado o 7/26/21.
Lu, Cheng-Chang, et al. "Doce semanas dun programa de adestramento de equilibrio e forza por etapas mellora a forza muscular, a propiocepción e a función clínica en pacientes con lesións illadas do ligamento cruzado posterior". Revista internacional de investigación ambiental e saúde pública vol. 18,23 12849. 6 de decembro de 2021, doi:10.3390/ijerph182312849
Pierce, Casey M et al. "Roturas do ligamento cruzado posterior: rehabilitación funcional e postoperatoria". Cirurxía do xeonllo, traumatoloxía deportiva, artroscopia: diario oficial da ESSKA vol. 21,5 (2013): 1071-84. doi:10.1007/s00167-012-1970-1
Schüttler, KF et al. "Verletzungen des hinteren Kreuzbands" [Lesións do ligamento cruzado posterior]. Der Unfallchirurg vol. 120,1 (2017): 55-68. doi:10.1007/s00113-016-0292-z
Zsidai, Bálint, et al. "Existen diferentes patróns de lesións entre os pacientes sometidos a tratamento quirúrgico de PCL illado, PCL/ACL combinado e lesións de LCA illadas: un estudo do Rexistro Nacional de Ligamentos do Xeonllo Sueco". Cirurxía do xeonllo, traumatoloxía deportiva, artroscopia: diario oficial da ESSKA vol. 30,10 (2022): 3451-3460. doi:10.1007/s00167-022-06948-x
A ciática pode variar de leve a grave. A maioría das persoas están familiarizadas con casos graves debido á intensa dor punzante. Por outra banda, os casos leves poden presentarse sen molestias ou dor poucas ou nulas, pero implican formigamentos, alfinetes e agullas, zumbidos eléctricos e sensacións de adormecemento. Isto pode facer que os individuos pensen que non hai nada de malo e que o seu pé acaba de quedar durmido. Pode vir da nada, xa que non houbo traumas nas costas nin nas pernas que causasen lesións. Non obstante, nalgún lugar ao longo do camiño do nervio, o nervio quedou comprimido, beliscarse, atrapado, atascado ou torcido, probablemente por un grupo muscular con espasmos na parte baixa das costas, nádegas, ou pernas que causan os síntomas do pé ciática. A quiropráctica, a masaxe e a terapia de descompresión poden relaxar os músculos, aliviar os síntomas, liberar o nervio e restaurar a función.
Síntomas do pé ciática
O nervio ciático esténdese desde a columna inferior ata os pés. Os síntomas do pé de ciática poden ser causados por varias posibilidades que van desde a síndrome do piriforme ata un disco escorregado en desenvolvemento ou músculos espasmos. Os síntomas viaxan polo nervio e pódense sentir en calquera lugar do camiño do nervio, non necesariamente na orixe. É por iso que os casos leves só poden presentarse con leves sensacións de pinchazos ou formigamentos. Non obstante, se non se trata, a causa pode progresar e converterse nun caso grave de ciática.
os síntomas
O tempo que duran os síntomas do pé da ciática dependerá da causa subxacente. Por exemplo, se unha hernia de disco é a causa, o entumecimiento pode durar unhas semanas ou meses ata que o disco sane. Non obstante, o entumecimiento pode ser máis duradeiro se a ciática é causada por unha enfermidade dexenerativa do disco. Ás veces, o nervio pode estar danado permanentemente, o que provoca dor crónica e entumecimiento. Isto é máis probable que ocorra en persoas con diabetes ou outra condición que cause danos nerviosos.
Pode presentarse un grao variable de debilidade das pernas xa que os problemas da raíz nerviosa espiñal interfiren coa comunicación efectiva do sinal entre o cerebro e os músculos das pernas.
A debilidade das pernas tamén se pode interpretar como unha sensación de tracción na perna.
Tamén se pode presentar debilidade nos músculos do pé ou dos dedos.
Os movementos das pernas como camiñar, correr, levantar a perna ou flexionar o pé tamén poden verse afectados.
As sensacións de formigueo e adormecemento poden empeorar ao estar sentado ou de pé durante longos períodos ou mover as costas de certa maneira.
Tratamento
O coidado quiropráctico é unha excelente opción para tratar os síntomas do pé da ciática e comeza cun plan personalizado baseado en síntomas individuais, lesións e historial médico. Os quiroprácticos son expertos neuromusculoesqueléticos sobre a columna vertebral, as vértebras, os músculos circundantes, os tecidos e os nervios. O tratamento inclúe Axustes da columna vertebral e das extremidades para realiñar o corpo, diminuír a inflamación, aliviar a presión, liberar o nervio e, finalmente, permitir que o corpo active os seus procesos de curación naturais..
Masaxe
A terapia de masaxe pode aliviar a tensión muscular e os espasmos nas costas e nas pernas, reducindo a presión sobre o nervio ciático.
A masaxe tamén aumenta a circulación sanguínea e relaxa os músculos, acelerando a curación e a recuperación.
Estimulación eléctrica
A estimulación eléctrica activa os nervios e os músculos e reduce os síntomas bloqueando os sinais.
Terapia Física
Os exercicios de fisioterapia poden axudar a estirar e fortalecer os músculos das costas e das pernas.
Pódense facer exercicios específicos na casa para seguir fortalecendo e mantendo os músculos.
Ortopedia
Usando dispositivos ortopédicos como soportes de arco ou copas de talón pode axudar a aliviar a presión sobre os pés.
Os soportes de arco son especialmente útiles se os síntomas do pé da ciática son exacerbados polos pés planos ou outras condicións do pé.
As copas de tacón poden axudar co uso frecuente de tacóns altos.
Emary, Peter C. "Pronóstico baseado na evidencia nun caso de ciática". The Journal of the Canadian Chiropractic Association vol. 59,1 (2015): 24-9.
Frost, Lydia R et al. "Os déficits na sensación da pel do pé están relacionados con alteracións no control do equilibrio en pacientes crónicos lumbares que experimentan signos clínicos de afectación da raíz nerviosa lumbar". Marcha e postura vol. 41,4 (2015): 923-8. doi:10.1016/j.gaitpost.2015.03.345
Shakeel, Muhammad, et al. "Unha causa pouco común de ciática". Revista do Colexio de Médicos e Cirurxiáns-Paquistán: JCPSP vol. 19,2 (2009): 127-9.
Tampin, Brigitte, et al. "Desenredar a 'ciática' para comprender e caracterizar os perfís somatosensoriais e os posibles mecanismos de dor". Revista escandinava da dor vol. 22,1 48-58. 2 de agosto de 2021, doi:10.1515/sjpain-2021-0058
As pernas son importantes para estar de pé e moverse. Varios problemas poden afectar a calquera parte, incluíndo ósos, tendóns, articulacións, vasos sanguíneos e tecidos conxuntivos de toda a perna, o pé, o nocello, o xeonllo ou a cadeira. Os problemas comúns inclúen desequilibrio/desigualdade, escordaduras e distensiones musculares, luxacións articulares, compresión nerviosa e fracturas. Estes problemas poden beneficiarse dos axustes quiroprácticos das pernas para aliviar os síntomas, realiñar o corpo, restaurar a mobilidade, fortalecer os músculos e evitar complicacións..
Axustes de pernas
As patas están compostas por dúas seccións principais: superior e inferior. A articulación da cadeira esférica conecta a parte superior, con só un óso que comprende a parte superior da perna, o fémur, o óso máis grande do corpo. A parte inferior da perna vai dende o xeonllo ata o nocello e está composta por dous ósos, o peroné e a tibia.
A tibia forma o xeonllo xunto coa base do fémur.
O peroné parte da articulación do xeonllo e está conectado á tibia.
Músculos
Os músculos das pernas soportan estar de pé e sentados, levan o peso do corpo e proporcionan movemento. Varios músculos da parte superior e inferior das pernas traballan xuntos para permitir camiñar, correr, saltar, flexionarse e apuntar os dedos dos pés.
Pata superior
Os músculos da parte superior das pernas soportan o peso e o movemento do corpo. Os seus traballos inclúen:
Músculos anteriores: Estes músculos estabilizan o corpo e axudan ao equilibrio. Tamén permiten:
Flexión e extensión dos xeonllos.
Flexión da coxa nas articulacións da cadeira.
Rotación das pernas nas cadeiras.
Músculos mediais axudar na aducción da cadeira, movendo a perna cara ao centro do corpo. Tamén permiten a flexión, extensión e rotación da coxa.
Músculos posteriores axuda a mover a perna de diante cara atrás e xira na cavidade.
Parte inferior da perna
Músculos anteriores están na parte dianteira/anterior da parte inferior da perna e axudan a levantar e baixar a extensión do pé e dos dedos.
Músculos laterais correr fóra da perna e estabilizar o pé cando camiña ou corre. Tamén permiten o movemento de lado a lado.
Músculos posteriores: Estes músculos están na parte traseira da perna. Algúns son superficiais (preto da superficie da pel) e algúns están máis profundos dentro da perna. Eles axudan:
Flexiona e apunta os dedos dos pés.
Salta, corre e empurra.
Bloquear e desbloquear o xeonllo.
Mantén unha postura saudable estabilizando as pernas.
Levántate recto apoiando o arco dos pés.
Causas
Hai diferentes causas dos síntomas de molestias nas pernas. A idade, o traballo, a actividade física, os deportes e os desaxustes poden causar problemas nas pernas.
Musculoesquelético
As lesións, as condicións e os trastornos do sistema musculoesquelético están relacionados cos ósos, músculos, tendóns e ligamentos. Isto inclúe hematomas, tendinite, tensión muscular, uso excesivo e fracturas poden provocar problemas musculoesqueléticos.
Neuroloxía
Os síntomas neurolóxicos están relacionados cun problema cos nervios e o sistema nervioso. Os nervios danados e pinchados poden contribuír a problemas de pernas.
Vascular
Se hai problemas de vasos sanguíneos, tamén pode provocar síntomas nas pernas. Dependendo da causa, os síntomas das pernas poden variar de moderados a graves e poden ser continuos ou ir e vir.
A quiropraxia é unha forma comprobada de reducir o inchazo e as molestias en todo o corpo. Os axustes de pernas quiroprácticos axudan a liberar restricións e desaxustes. Isto ten como resultado unha maior mobilidade das articulacións, unha diminución da inflamación e unha mellora da función. Un axuste quiropráctico na perna coñécese como a axuste de distracción de eixe longo. Este axuste está deseñado para abrir a articulación afectada na dirección que o quiropráctico tira. Poden axustar o seu contacto para abrir o fémur desde o acetábulo da pelve, a articulación do xeonllo, as articulacións do nocello e a zona lumbar. Isto fomenta o espazo e o movemento das articulacións adecuados nas áreas afectadas, promovendo o movemento e o espazo saudables e permitindo un fluxo de nutrientes máis e unha eliminación da presión dos nervios circundantes para axudar ao alivio dos síntomas.
Distracción do eixe longo da cadeira
References
Binstead JT, Munjal A, Varacallo M. Anatomy, Bony Pelvis e Lower Limb, Calf. (www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK459362/) [Actualizado o 2020 de agosto de 22]. En: StatPearls [Internet]. A illa do tesouro (FL): StatPearls Publishing; 2021 xaneiro-. Consultado o 12/29/2021.
Eid K, Tafas E, Mylonas K, Angelopoulos P, Tsepis E, Fousekis K. O tratamento do tronco e das extremidades inferiores coa técnica Ergon® IASTM pode aumentar a flexibilidade dos isquiotibiais en atletas afeccionados: un estudo de control aleatorio. Física O Deporte. 2017;28:e12. doi:10.1016/J.PTSP.2017.08.038
Jeno SH, Schindler GS. Anatomía, pelvis ósea e membro inferior, músculos adutores magnos da coxa. (www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK534842/) [Actualizado o 2020 de agosto de 10]. En: StatPearls [Internet]. A illa do tesouro (FL): StatPearls Publishing; 2021 xaneiro-. Consultado o 12/29/2021.
McGee S. Postura e marcha. En: McGee S. Diagnóstico físico baseado na evidencia. 3ª ed. Filadelfia, PA: Elsevier Saunders; 2012: capítulo 6.
Ransom AL, Sinkler MA, Nallamothu SV. Anatomía, pelvis ósea e membro inferior, músculos femorais. (www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK500008/) [Actualizado o 2020 de outubro de 30]. En: StatPearls [Internet]. A illa do tesouro (FL): StatPearls Publishing; 2021 xaneiro-. Consultado o 12/29/2021.
No tempo frío, é normal ter as mans e os dedos fríos. Pero se hai frío nun só dedo mentres que o resto da man é normal, os cambios na cor da pel, entumecimiento, formigamento ou síntomas de dor poden ser un sinal de mala circulación ou unha condición médica subxacente. Os dedos fríos poden indicar varios problemas, incluíndo lesións por uso excesivo, deficiencias vitamínicas, síndrome de Raynaud, hipotiroidismo, anemia, enfermidade arterial ou condición autoinmune. O coidado quiropráctico e a terapia de masaxe poden aumentar a circulación, liberar os nervios comprimidos, relaxar os músculos e restaurar a mobilidade e a función.
Dedos fríos
O sangue circula por todo o corpo, nutre e mantén a calor corporal. Cando a compresión, as obstrucións ou os camiños estreitados inhiben o fluxo sanguíneo, o corpo non pode conseguir unha circulación adecuada. A circulación non saudable pode causar varios síntomas, incluíndo:
Sensacións de alfinetes e agullas ao longo do ombreiro, do brazo, da man e dos dedos.
Músculos de brazo e mans debilitados.
Adormecemento
Dedo/s frío/s.
Dores musculares, dor e opresión.
Inchazo.
Cor de pel pálida ou azulada.
Lesión por uso excesivo
Repetir un movemento ou movemento constantemente ao longo do tempo pode provocar a síndrome de uso excesivo/trastorno de movementos repetitivos nas mans e os brazos. Algúns traballos e actividades poden causar síndrome de uso excesivo, incluíndo:
Caixeiros.
Traballo de servizo de alimentación.
Traballo sinal gráfico.
Traballo informático.
Traballos de costura.
Paisaxismo.
Todos estes traballos e actividades poden poñer moito estrés repetido nas mans e os brazos.
Deficiencia de vitamina B-12
A vitamina B-12 é necesaria para a formación adecuada de glóbulos vermellos e a función neurolóxica. Atópase en moitos alimentos, incluíndo ovos, peixe, carne, aves e produtos lácteos. A deficiencia de vitamina B-12 pode causar síntomas neurolóxicos como entumecimiento, formigueo e frialdade nas mans e nos pés. Outros síntomas inclúen:
Anemia
Fatiga
Debilidade
Dificultade para manter o equilibrio
Depresión
Dor da boca
Un médico require unha mostra de sangue para probar a deficiencia. Un tratamento común é unha dose alta dun suplemento oral ou inxeccións para persoas que teñen dificultades para absorber B-12 a través do tracto dixestivo.
Síndrome de Raynaud
A síndrome de Raynaud é unha afección que fai que algunhas áreas do corpo, xeralmente os dedos, se sintan frías e entumecidas cando se exponen a temperaturas frías ou a niveis altos de estrés. Isto ocorre porque as pequenas arterias que fornecen sangue á pel están experimentando espasmos. Durante un episodio, as arterias estreitanse, o que impide que o sangue circule correctamente. Os dedos poden cambiar de cor, pasando de branco a azul a vermello. Cando o brote remata e o fluxo sanguíneo volve á normalidade, pode haber formigamento, palpitación ou inchazo. A condición non adoita ser debilitante e as opcións de tratamento adoitan incluír medicamentos que expanden os vasos sanguíneos para mellorar a circulación. Estes inclúen bloqueadores de canles de calcio,alfa-bloqueantese vasodilatadores.
Hipotireoidismo
O hipotiroidismo é cando a tireóide non produce suficientes hormonas. O hipotiroidismo aparece gradualmente e raramente xera síntomas nas fases iniciais. O hipotiroidismo non causa dedos fríos, pero aumenta a sensibilidade do corpo ao frío. Outros síntomas inclúen:
Fatiga
Debilidade muscular, tenrura e dor.
Inchazo articular, rixidez e dor.
Inchazo.
Pel seca.
Ronquera.
Engordar.
Niveis de colesterol altos ou elevados.
Adelgazamento do cabelo e perda de cabelo.
Depresión.
Co paso do tempo, a condición pode causar complicacións como obesidade, dor nas articulacións, enfermidades cardíacas e infertilidade. Un médico pode detectar o hipotiroidismo cunha simple análise de sangue. O tratamento consiste en tomar unha dose diaria de hormona tiroidea sintética.
Anemia
Anemia é cando o sangue ten unha cantidade inferior á normal de glóbulos vermellos. Tamén ocorre cando os glóbulos vermellos carecen dunha proteína crucial rica en ferro chamada hemoglobina. A hemoglobina axuda aos glóbulos vermellos a entregar osíxeno dos pulmóns ao resto do corpo. Unha baixa subministración de hemoglobina para levar o osíxeno ás mans pode producir dedos fríos. Tamén pode haber fatiga e debilidade. A deficiencia de ferro é o que normalmente causa a maioría dos casos. Un médico pode suxerir axustes nutricionais se a análise de sangue indica baixos niveis de ferro. Un plan nutricional rico en ferro e tomar suplementos de ferro poden axudar a aliviar os síntomas.
Enfermidades arteriales
Enfermidades que afectan as arterias poden reducir o fluxo sanguíneo ás mans, causando dedos fríos. Isto pode ser a causa da acumulación de placa ou inflamación nos vasos sanguíneos. Calquera bloqueo nos vasos sanguíneos pode impedir que o sangue circule normalmente. Outro problema arterial é a hipertensión pulmonar primaria, que afecta as arterias dos pulmóns e pode provocar a síndrome de Raynaud.
A quiropraxia
Os axustes quiroprácticos poden eliminar os desaxustes, restaurar a comunicación nerviosa adecuada, aumentar o fluxo sanguíneo e corrixir un sistema nervioso simpático hiperactivo. Masaxes nos ombreiros, os brazos e mans relaxa os nervios e os músculos, rompe os tecidos comprimidos e aumenta o fluxo sanguíneo. Tamén se promove a circulación do líquido linfático polo corpo, que leva as toxinas lonxe dos músculos e tecidos. Para mellorar a circulación, pódese utilizar o seguinte:
A presión do tecido profundo é eficaz para aliviar a conxestión e a tensión.
Masaxe de percusión para romper o tecido cicatricial.
Descompresión non cirúrxica para estirar a columna e o corpo.
A drenaxe linfática está deseñada para mellorar a circulación do líquido.
Bilić, R et al. "Sindromi prenaprezanja u saci, podlaktici i laktu" [Síndromes de lesión por uso excesivo da man, o antebrazo e o cóbado]. Arhiv za higijenu rada e toksikologiju vol. 52,4 (2001): 403-14.
Ernst, E. "Terapias manuais para o control da dor: quiropráctica e masaxe". A revista clínica da dor vol. 20,1 (2004): 8-12. doi: 10.1097/00002508-200401000-00003
InformedHealth.org [Internet]. Colonia, Alemaña: Instituto de Calidade e Eficiencia na Asistencia Sanitaria (IQWiG); 2006-. Como funciona o sistema circulatorio do sangue? 2010 de marzo de 12 [Actualizado o 2019 de xaneiro de 31]. Dispoñible desde: www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK279250/
Pal, B et al. "Fenómeno de Raynaud na síndrome do túnel carpiano idiopático". Revista escandinava de reumatoloxía vol. 25,3 (1996): 143-5. doi:10.3109/03009749609080004
Waller, DG e JR Datan. "Síndrome de Raynaud e síndrome do túnel carpiano". Revista médica de posgrao vol. 61,712 (1985): 161-2. doi:10.1136/pgmj.61.712.161
A ferramenta Find A Practitioner de IFM é a rede de referencia máis grande en Medicina Funcional, creada para axudar aos pacientes a localizar a profesionais da Medicina Funcional en calquera parte do mundo. Os profesionais certificados IFM aparecen en primeiro lugar nos resultados da busca, dada a súa ampla educación en Medicina Funcional
Ligamento cruzado posterior
Axustes de pernas
