Mobilidade e flexibilidade da clínica de volta: O corpo humano mantén un nivel natural para garantir que todas as súas estruturas funcionen correctamente. Os ósos, músculos, ligamentos, tendóns e outros tecidos traballan xuntos para permitir unha gama de movementos e manter unha forma física adecuada e unha nutrición equilibrada poden axudar a que o corpo funcione correctamente. Gran mobilidade significa executar movementos funcionais sen restricións no rango de movemento (ROM).
Lembre que a flexibilidade é un compoñente de mobilidade, pero a flexibilidade extrema realmente non é necesaria para realizar movementos funcionais. Unha persoa flexible pode ter forza central, equilibrio ou coordinación pero non pode realizar os mesmos movementos funcionais que unha persoa con gran mobilidade. Segundo a recompilación de artigos do doutor Alex Jiménez sobre mobilidade e flexibilidade, as persoas que non estiran o corpo a miúdo poden experimentar músculos acurtados ou endurecidos, o que reduce a súa capacidade de moverse con eficacia.
Para as persoas que experimentan dor no ombreiro e nas costas, podería ser unha posible causa a bursite periscapular?
Bursite periscapular
A escápula/omóplato é un óso que cambia de posición co movemento do ombreiro e da parte superior do corpo. O movemento da escápula é fundamental para a función normal do ombreiro e da columna vertebral. Cando se producen movementos anormais ou repentinos do ombreiro, poden desenvolverse síntomas de inflamación e dor. (Augustine H. Conduah et al., 2010)
Función escápula normal
A escápula é un óso triangular na parte superior das costas fóra da caixa torácica. O seu lado exterior ou lateral contén a cavidade da articulación do ombreiro/glenoide, mentres que o resto do óso serve como puntos de unión para os diferentes músculos do ombreiro e das costas. A escápula desprázase na caixa torácica ao mover o brazo cara adiante e cara atrás. Este movemento chámase movemento escapulotorácico e é fundamental para o funcionamento normal da extremidade superior e da articulación do ombreiro. Cando a escápula non se desliza nun movemento coordinado, a función das articulacións do tronco e dos ombreiros pode volverse ríxida e dolorosa. (JE Kuhn et al., 1998)
Bursa escapular
Unha bolsa é un saco cheo de fluído que permite un movemento suave e deslizante entre estruturas, tecidos corporais, ósos e tendóns. As bolsas atópanse en todo o corpo, incluídas as que están diante da rótula, fóra da cadeira e na articulación do ombreiro. Cando unha bolsa se inflama e se irrita, os movementos normais poden facerse dolorosos. Hai bolsas arredor da escápula na parte superior das costas. Dous destes sacos de bolsa están entre os ósos e o músculo serrato anterior que controla o movemento escapular na parede torácica. Un saco de bursa está situado na esquina superior da escápula, preto da columna vertebral na base do pescozo, e o outro está na esquina inferior da escápula, preto da parte media das costas. Calquera ou ambos os sacos de bolsa poden verse afectados pola bursite periscapular. Hai outras bolsas ao redor da escápula e dos tendóns circundantes, pero os dous sacos de esquina tenden a ser as bolsas primarias que desenvolven bursite periscapular.
Inflamación
Cando estas bolsas se inflaman e irritan, se inchan e se engrosan, aparece a condición coñecida como bursite. Cando a bursite ocorre preto da escápula, os movementos musculares e do omóplato poden provocar molestias e dor. Os síntomas máis comúns da bursite periscapular inclúen:
Un exame da escápula pode mostrar movementos anormais do omóplato. Isto pode levar a voar, onde o omóplato non se suxeita correctamente á caixa torácica e sobresae de forma anormal. Os individuos con alas da escápula adoitan ter unha mecánica anormal da articulación do ombreiro porque a posición do ombreiro está alterada.
Causas
As causas da bursite periscapular poden ser variadas. O máis común é a síndrome de uso excesivo, onde unha actividade específica está a causar irritación á bolsa. Estes poden incluír:
Actividades relacionadas co deporte que resultan do uso repetitivo.
Actividades relacionadas co traballo que resultan do uso repetitivo.
Lesións traumáticas que provocan inflamación ou irritación da bolsa.
Algunhas condicións poden causar unha anatomía anormal ou protuberancias óseas, irritando a bolsa. Unha condición é un crecemento óseo benigno coñecido como osteocondroma. (Antônio Marcelo Gonçalves de Souza e Rosalvo Zósimo Bispo Júnior 2014) Estes crecementos poden proxectar fóra da escápula, o que provoca irritación e inflamación.
Tratamento
O tratamento da bursite periscapular comeza cun conservador Terapias. Os tratamentos invasivos raramente son necesarios para corrixir o problema. O tratamento pode incluír:
Resto
O primeiro paso é descansar a bursa irritada e resolver a inflamación.
Isto pode levar unhas semanas e pódese conseguir modificando actividades físicas, deportivas ou relacionadas co traballo.
xeo
O xeo é útil para reducir a inflamación e controlar a dor.
Saber como xear unha lesión correctamente pode axudar a controlar a dor e o inchazo.
Terapia Física
A fisioterapia pode aliviar os síntomas da inflamación a través de varios exercicios e estiramentos.
A terapia pode mellorar a mecánica escapular para que a lesión non se faga continua e recorrente.
O movemento anormal da escápula na caixa torácica non só pode levar ao desenvolvemento de bursite, senón que se non se abordan estas mecánicas anormais, o problema pode repetirse.
Medicamentos antiinflamatorios
Os medicamentos antiinflamatorios non esteroides úsanse para controlar a inflamación a curto prazo. (Augustine H. Conduah et al., 2010)
Os medicamentos poden axudar a bloquear a resposta inflamatoria.
Antes de tomar calquera medicamento, as persoas deben confirmar co seu médico que é seguro.
Inxeccións de cortisona
O tratamento exitoso cunha inyección de cortisona é un sinal de que a cirurxía será máis efectiva para as persoas que poidan necesitar cirurxía.
As inxeccións de cortisona poden ser moi útiles para administrar unha potente dose antiinflamatoria directamente no lugar da inflamación. (Augustine H. Conduah et al., 2010)
As inxeccións de cortisona deben limitarse en canto a cantas inxeccións se ofrecen a un individuo, pero en doses limitadas poden ser moi útiles.
Non obstante, as inyeccións de cortisona só se deben realizar unha vez que se confirme o diagnóstico.
Cirurxía
A cirurxía raramente é necesaria, pero pode ser eficaz en persoas que non poden atopar alivio con tratamentos conservadores.
A cirurxía úsase a miúdo para persoas con anatomía escapular anormal, como crecementos óseos ou tumores.
En Injury Medical Quiropractic and Functional Medicine Clinic, tratamos lesións e síndromes de dor crónica mellorando a capacidade dun individuo mediante programas de flexibilidade, mobilidade e axilidade adaptados a todos os grupos de idade e discapacidade. Os nosos plans de coidados de quiroprácticos e servizos clínicos están especializados e enfocados ás lesións e ao proceso completo de recuperación. Se é necesario outro tratamento, os individuos serán remitidos a unha clínica ou médico máis axeitado para a súa lesión, condición e/ou enfermidade.
Ala escapular en profundidade
References
Conduah, AH, Baker, CL, 3rd e Baker, CL, Jr (2010). Manexo clínico da bursite escapulotorácica e da escápula rotura. Saúde deportiva, 2(2), 147–155. doi.org/10.1177/1941738109338359
Kuhn, JE, Plancher, KD e Hawkins, RJ (1998). Crepito escapulotorácico sintomático e bursite. The Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 6 (5), 267–273. doi.org/10.5435/00124635-199809000-00001
de Souza, AM, & Bispo Júnior, RZ (2014). Osteocondroma: ignorar ou investigar?. Revista brasileira de ortopedia, 49(6), 555–564. doi.org/10.1016/j.rboe.2013.10.002
Poden os individuos con hipermobilidade articular atopar alivio mediante tratamentos non cirúrxicos para reducir a dor e restaurar a mobilidade corporal?
introdución
Cando unha persoa move o seu corpo, os músculos, articulacións e ligamentos circundantes incorpóranse a varias tarefas que lle permiten estirarse e ser flexibles sen dor nin molestias. Moitos movementos repetitivos permiten que o individuo continúe coa súa rutina. Non obstante, cando as articulacións, músculos e ligamentos se estiran máis do normal nas extremidades superiores e inferiores sen dor, coñécese como hipermobilidade articular. Este trastorno do tecido conxuntivo pode correlacionarse con outros síntomas que afectan o corpo e facer que moitas persoas busquen tratamento para xestionar os síntomas da hipermobilidade articular. No artigo de hoxe, analizaremos a hipermobilidade articular e como varios tratamentos non cirúrxicos poden axudar a reducir a dor causada pola hipermobilidade articular e restaurar a mobilidade corporal. Falamos con provedores médicos certificados que consolidan a información dos nosos pacientes para avaliar como a súa dor pode estar asociada á hipermobilidade articular. Tamén informamos e orientamos aos pacientes sobre como a integración de varios tratamentos non cirúrxicos pode axudar a mellorar a función articular mentres se xestionan os síntomas asociados. Animamos aos nosos pacientes a que fagan aos seus provedores médicos asociados preguntas complexas e perspicaces sobre a incorporación de terapias non cirúrxicas como parte da súa rutina para reducir a dor e as molestias derivadas da hipermobilidade articular. O doutor Jiménez, DC, inclúe esta información como servizo académico. retratação.
Que é a hipermobilidade articular?
Adoita sentir as articulacións bloqueadas nas mans, pulsos, xeonllos e cóbados? Sentes dor e fatiga nas articulacións cando o corpo se sente canso constantemente? Ou cando estiras as extremidades, esténdense máis do habitual para sentir o alivio? Moitos destes escenarios adoitan estar correlacionados con persoas que experimentan hipermobilidade articular. A hipermobilidade articular é un trastorno hereditario con patróns autosómicos dominantes que caracterizan a hiperlaxitud articular e a dor musculoesquelética nas extremidades do corpo. (Carbonell-Bobadilla et al., 2020) Esta condición do tecido conxuntivo adoita estar relacionada coa flexibilidade dos tecidos conectados como ligamentos e tendóns do corpo. Un exemplo sería se o polgar dunha persoa está a tocar o seu antebrazo interno sen sentir dor ou molestias, ten hipermobilidade articular. Ademais, moitas persoas con hipermobilidade articular adoitan ter un diagnóstico difícil xa que desenvolverán fraxilidade da pel e dos tecidos co paso do tempo, causando complicacións musculoesqueléticas. (Tofts et al., 2023)
Cando os individuos tratan coa hipermobilidade articular ao longo do tempo, moitas veces teñen hipermobilidade articular sintomática. Presentarán síntomas musculoesqueléticos e sistémicos que levan a mostrar deformidades esqueléticas, fraxilidade do tecido e da pel e diferenzas estruturais no sistema do corpo. (Nicholson et al., 2022) Algúns dos síntomas que mostra a hipermobilidade articular nun diagnóstico inclúen:
Dor muscular e rixidez articular
Premendo articulacións
Fatiga
Problemas dixestivos
Cuestións de saldo
Afortunadamente, hai varios tratamentos que moitas persoas poden usar para axudar a fortalecer os músculos que rodean as articulacións e reducir os síntomas correlacionados causados pola hipermobilidade articular.
Movemento Como Medicina-Vídeo
Tratamentos non cirúrxicos para a hipermobilidade articular
Cando se trata de hipermobilidade articular, moitas persoas precisan buscar tratamentos para reducir os síntomas relacionados coa dor da hipermobilidade articular e axudar a aliviar as extremidades do corpo mentres restauran a mobilidade. Algúns tratamentos excelentes para a hipermobilidade articular son terapias non cirúrxicas que son non invasivas, suaves para as articulacións e os músculos e rendibles. Pódense personalizar varios tratamentos non cirúrxicos para o individuo dependendo da gravidade que afecten ao corpo da persoa a súa hipermobilidade articular e as súas comorbilidades. Os tratamentos non cirúrxicos poden aliviar o corpo da hipermobilidade articular tratando as causas da dor a través da redución e maximizando a capacidade funcional e restaurando a calidade de vida dunha persoa. (Atwell et al., 2021) Os tres tratamentos non cirúrxicos que son excelentes para reducir a dor da hipermobilidade articular e axudar a fortalecer os músculos circundantes están a continuación.
A quiropraxia
O coidado quiropráctico utiliza a manipulación da columna vertebral e axuda a restaurar a mobilidade articular no corpo para reducir os efectos da hipermobilidade articular estabilizando as articulacións afectadas das extremidades hipermóbiles. (Boudreau et al., 2020) Os quiroprácticos incorporan manipulación mecánica e manual e varias técnicas para axudar a moitas persoas a mellorar a súa postura sendo máis conscientes dos seus corpos e traballando con outras múltiples terapias para enfatizar os movementos controlados. Con outras comorbilidades asociadas á hipermobilidade articular, como a dor nas costas e no pescozo, o coidado quiropráctico pode reducir estes síntomas de comorbilidade e permitir que o individuo recupere a súa calidade de vida.
Acupuntura
Outro tratamento non cirúrxico que moitos individuos poden incorporar para reducir a hipermobilidade articular e as súas comorbilidades é a acupuntura. A acupuntura utiliza agullas pequenas, finas e sólidas que os acupunturistas usan para bloquear os receptores da dor e restaurar o fluxo de enerxía do corpo. Cando moitas persoas están lidando coa hipermobilidade articular, as súas extremidades nas pernas, mans e pés sofren dor co paso do tempo, o que pode facer que o corpo sexa inestable. O que fai a acupuntura é axudar a reducir a dor causada pola hipermobilidade articular asociada ás extremidades e restaurar o equilibrio e a funcionalidade do corpo.Luan et al., 2023). Isto significa que se unha persoa está a tratar con rixidez e dor muscular pola hipermobilidade das articulacións, a acupuntura pode axudar a reconectar a dor colocando as agullas nos puntos de acupuntura do corpo para proporcionar alivio.
Terapia Física
A fisioterapia é o último tratamento non cirúrxico que moitas persoas poden incorporar á súa rutina diaria. A fisioterapia pode axudar a xestionar a hipermobilidade das articulacións que están adaptadas para axudar a fortalecer os músculos débiles que rodean as articulacións afectadas, mellorando a estabilidade dunha persoa e axudando a reducir o risco de luxación. Ademais, moitas persoas poden usar exercicios de baixo impacto para garantir un control motor óptimo cando fan exercicios regulares sen esforzar demasiado as articulacións. (Russek et al., 2022)
Ao incorporar estes tres tratamentos non cirúrxicos como parte dun tratamento personalizado para a hipermobilidade articular, moitas persoas comezarán a sentir unha diferenza no seu equilibrio. Non experimentarán dor nas articulacións ao estar máis atentos ao corpo e incorporar pequenos cambios na súa rutina. Aínda que vivir con hipermobilidade articular pode ser un reto para moitas persoas, ao integrar e utilizar a combinación correcta de tratamentos non cirúrxicos, moitos poden comezar a levar unha vida activa e satisfactoria.
References
Atwell, K., Michael, W., Dubey, J., James, S., Martonffy, A., Anderson, S., Rudin, N. e Schrager, S. (2021). Diagnóstico e Xestión dos Trastornos do Espectro da Hipermobilidade en Atención Primaria. J Am Board Fam Med, 34(4), 838-848. doi.org/10.3122/jabfm.2021.04.200374
Boudreau, PA, Steiman, I. e Mior, S. (2020). Xestión clínica da síndrome de hipermobilidade articular benigna: unha serie de casos. J Can Chiropr Asoc, 64(1), 43-54. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/32476667
Carbonell-Bobadilla, N., Rodríguez-Alvarez, AA, Rojas-Garcia, G., Barragán-Garfias, JA, Orrantia-Vertiz, M., & Rodríguez-Romo, R. (2020). [Síndrome de hipermobilidade articular]. Acta Ortop Mex, 34(6), 441-449. www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/34020527 (Síndrome de hipermovilidade articular.)
Luan, L., Zhu, M., Adams, R., Witchalls, J., Pranata, A. e Han, J. (2023). Efectos da acupuntura ou terapia de agulla similar na dor, propiocepción, equilibrio e función autoinformada en individuos con inestabilidade crónica do nocello: unha revisión sistemática e metaanálise. Complemento Ther Med, 77, 102983. doi.org/10.1016/j.ctim.2023.102983
Nicholson, LL, Simmonds, J., Pacey, V., De Wandele, I., Rombaut, L., Williams, CM e Chan, C. (2022). Perspectivas internacionais sobre a hipermobilidade conxunta: unha síntese da ciencia actual para guiar as direccións clínicas e de investigación. J Clin Rheumatol, 28(6), 314-320. doi.org/10.1097/RHU.0000000000001864
Russek, LN, Block, NP, Byrne, E., Chalela, S., Chan, C., Comerford, M., Frost, N., Hennessey, S., McCarthy, A., Nicholson, LL, Parry, J. ., Simmonds, J., Stott, PJ, Thomas, L., Treleaven, J., Wagner, W. e Hakim, A. (2022). Presentación e xestión de fisioterapia da inestabilidade cervical superior en pacientes con hipermobilidade articular xeneralizada sintomática: recomendacións de consenso internacional de expertos. Front Med (Lausanne), 9, 1072764. doi.org/10.3389/fmed.2022.1072764
Tofts, LJ, Simmonds, J., Schwartz, SB, Richheimer, RM, O'Connor, C., Elias, E., Engelbert, R., Cleary, K., Tinkle, BT, Kline, AD, Hakim, AJ , van Rossum, MAJ e Pacey, V. (2023). Hipermobilidade articular pediátrica: marco diagnóstico e revisión narrativa. Orphanet J Rare Dis, 18(1), 104. doi.org/10.1186/s13023-023-02717-2
Poden os individuos con dor na columna vertebral no pescozo e nas costas utilizar a terapia de descompresión para restaurar a altura do disco espiñal e atopar alivio?
introdución
Moitas persoas non se dan conta de que a medida que o corpo envellece, tamén o fai a columna vertebral. A columna vertebral forma parte do sistema músculo-esquelético que proporciona soporte estrutural ao corpo mantendoo en posición vertical. Os músculos, ligamentos e tecidos circundantes que rodean a columna vertebral axudan coa estabilidade e a mobilidade, mentres que o disco espinal e as articulacións proporcionan absorción de impactos do peso vertical. Cando unha persoa está en movemento coas súas actividades diarias, a columna vertebral pode permitir que o individuo sexa móbil sen dor nin molestias. Non obstante, a medida que pasa o tempo, a columna pasa por cambios dexenerativos que poden causar dor e molestias no corpo, polo que o individuo debe facer fronte a perfís de risco superpostos que poden afectarlle o pescozo e as costas. Ata ese punto, moitas persoas buscan tratamentos para reducir a dor que afecta a súa columna vertebral e restaurar a altura do disco nos seus corpos. O artigo de hoxe analiza como a dor espiñal afecta o pescozo e as costas dunha persoa e como os tratamentos como a descompresión da columna poden reducir a dor espiñal e restaurar a altura do disco. Falamos con provedores médicos certificados que consolidan a información dos nosos pacientes para avaliar como a dor espiñal pode afectar significativamente o benestar e a calidade de vida dunha persoa nos seus corpos. Tamén informamos e orientamos aos pacientes sobre como a integración da descompresión da columna vertebral pode axudar a reducir a dor espiñal e restaurar a altura do disco espinal. Animamos aos nosos pacientes a que fagan aos seus provedores médicos asociados preguntas complicadas e importantes sobre a incorporación de tratamentos non cirúrxicos nunha rutina de saúde e benestar para aliviar a dor da columna e recuperar a súa calidade de vida. O doutor Jiménez, DC, inclúe esta información como servizo académico. retratação.
Como afecta a dor espiñal o pescozo e as costas dunha persoa
Sentes constantes dores musculares e dores no pescozo e nas costas? Experimentou rixidez e mobilidade limitada ao xirar e virar? Ou os obxectos pesados provocan tensión muscular cando se desprazan dun lugar a outro? Moitas persoas estarán en movemento e estarán en posicións estrañas sen sentir dor e molestias cando se trata da columna vertebral. Isto débese a que os músculos e tecidos circundantes están estirados e os discos espinales asumen a presión vertical sobre a columna vertebral. Non obstante, cando os factores ambientais, as lesións traumáticas ou o envellecemento natural comezan a afectar a columna vertebral, pode provocar o desenvolvemento de dor na columna vertebral. Isto débese a que a parte externa do disco espinal está intacta e a parte interna do disco está a ser afectada. Cando as tensións anormais comezan a reducir a inxestión de auga dentro do disco, pode estimular internamente os receptores da dor sen síntomas da raíz nerviosa dentro do disco. (Zhang et al., 2009) Isto fai que moitas persoas lidan coa dor de pescozo e costas nos seus corpos e reduce a súa calidade de vida.
A dor espiñal pode levar a perfís de risco superpostos que provocan que moitas persoas lidan con dor lumbar e dor cervical severas, o que fai que os músculos circundantes se debiliten, se aperten e se estendan en exceso. Ao mesmo tempo, as raíces nerviosas circundantes tamén se ven afectadas xa que as fibras nerviosas rodean as partes externas e internas do disco espinal, o que provoca propiedades de dor nociceptiva na rexión do pescozo e das costas e provoca dor discoxénica. (Coppes et al., 1997) Cando moitos individuos están a tratar con dor muscular correlacionada cos discos da columna vertebral, provoca un ciclo dor-espasmo-dor que pode afectar os seus corpos debido a que non se moven o suficiente e provoca actividades musculares dolorosas cando intentan moverse. (Roland, 1986) Cando unha persoa ten unha mobilidade limitada porque está experimentando dor na columna vertebral, a súa altura natural do disco dexenera lentamente, causando máis problemas no seu corpo e cargas socioeconómicas. Afortunadamente, cando moitas persoas están a tratar con dor espiñal, numerosos tratamentos poden reducir a dor espiñal e restaurar a altura do disco.
Medicina do Movemento- Vídeo
Como a descompresión espinal reduce a dor espinal
Cando a xente busca tratamentos para a súa dor na columna, moitos buscarán tratamentos cirúrxicos para reducir a súa dor, pero será un pouco caro. Non obstante, moitas persoas optan por tratamentos non cirúrxicos debido á súa accesibilidade. Os tratamentos non cirúrxicos son rendibles e personalizables para a dor e o malestar dunha persoa. Desde os coidados quiroprácticos ata a acupuntura, dependendo da gravidade da dor da persoa, moitos atoparán o alivio que buscan. Un dos tratamentos máis innovadores para reducir a dor da columna é a descompresión da columna. A descompresión da columna permite que o individuo sexa atado a unha mesa de tracción. Isto débese a que tira suavemente da columna vertebral para realiñar o disco espinal reducindo a presión sobre a columna vertebral para invocar o proceso de curación natural do corpo para aliviar a dor. (Ramos & Martín, 1994) Ademais, cando moitas persoas están a usar a descompresión da columna vertebral, a tracción suave proporciona unha distracción motorizada á columna vertebral que pode inducir cambios físicos no disco espinal e axudar a restaurar o rango de movemento, flexibilidade e mobilidade dunha persoa. (Amjad et al., 2022)
Descompresión espinal restaurando a altura do disco espinal
Cando unha persoa está a ser amarrada á máquina de descompresión da columna vertebral, a tracción suave axuda o disco espinal a volver á columna, permitindo que os fluídos e os nutrientes rehidraten a columna, aumentando a altura do disco da columna. Isto débese a que a descompresión da columna crea unha presión negativa sobre a columna, o que permite que o disco da columna volva á súa altura orixinal e proporciona alivio. Ademais, o sorprendente que fai a descompresión da columna é que se pode combinar coa fisioterapia para axudar a estirar e fortalecer os músculos circundantes preto da columna vertebral para proporcionar máis estabilidade e flexibilidade. (Vanti et al., 2023) Isto permite que o individuo teña máis conciencia dos seus corpos e comece a incorporar pequenos cambios de hábito para reducir a dor de regresar. Cando moitas persoas comezan a pensar na súa saúde e benestar acudindo ao tratamento, recuperarán a súa calidade de vida e volverán á súa rutina diaria sen que os problemas afecten á súa columna vertebral.
References
Amjad, F., Mohseni-Bandpei, MA, Gilani, SA, Ahmad, A. e Hanif, A. (2022). Efectos da terapia de descompresión non cirúrxica ademais da fisioterapia rutineira sobre a dor, o rango de movemento, a resistencia, a discapacidade funcional e a calidade de vida fronte á fisioterapia rutineira só en pacientes con radiculopatía lumbar; un ensaio controlado aleatorizado. BMC Musculoskelet Disord, 23(1), 255. doi.org/10.1186/s12891-022-05196-x
Coppes, MH, Marani, E., Thomeer, RT e Groen, GJ (1997). Inervación dos discos lumbares "dolorosos". Spine (Phila Pa 1976), 22(20), 2342-2349; discusión 2349-2350. doi.org/10.1097/00007632-199710150-00005
Ramos, G., & Martin, W. (1994). Efectos da descompresión axial vertebral sobre a presión intradiscal. J Neurosurg, 81(3), 350-353. doi.org/10.3171/jns.1994.81.3.0350
Roland, MO (1986). Unha revisión crítica da evidencia dun ciclo dor-espasmo-dor nos trastornos da columna vertebral. Clin Biomech (Bristol, Avon), 1(2), 102-109. doi.org/10.1016/0268-0033(86)90085-9
Vanti, C., Saccardo, K., Panizzolo, A., Turone, L., Guccione, AA e Pillastrini, P. (2023). Os efectos da adición de tracción mecánica á fisioterapia na dor lumbar? Unha revisión sistemática con metaanálise. Acta Orthop Traumatol Turc, 57(1), 3-16. doi.org/10.5152/j.aott.2023.21323
Zhang, YG, Guo, TM, Guo, X. e Wu, SX (2009). Diagnóstico clínico da dor lumbar discoxénica. Int J Biol Sci, 5(7), 647-658. doi.org/10.7150/ijbs.5.647
As persoas que tratan de dor nas articulacións poden incorporar terapia de acupuntura para xestionar os síntomas do lupus e restaurar a mobilidade corporal?
introdución
O sistema inmunitario é moi importante para o corpo xa que o seu traballo principal é protexer as estruturas vitais dos invasores estranxeiros que poden causar problemas e molestias similares á dor. O sistema inmunitario ten unha relación saudable cos diferentes sistemas do corpo, incluído o sistema musculoesquelético, xa que as citocinas inflamatorias axudan a curar os danos musculares e tecidos cando o corpo está ferido. Non obstante, co paso do tempo, cando os factores ambientais e xenéticos normais comezan a desenvolverse no corpo, o sistema inmunitario comezará a enviar estas citocinas ás células sas e normais. Ata ese punto, o corpo comeza a correr o risco de desenvolver enfermidades autoinmunes. Agora, as enfermidades autoinmunes no corpo poden causar estragos ao longo do tempo cando non se xestionan, o que leva a trastornos crónicos que poden causar síntomas superpostos no sistema musculoesquelético. Unha das enfermidades autoinmunes máis comúns é o lupus eritematoso sistémico ou lupus, e pode provocar que unha persoa experimente dor e molestias constantes mentres se correlaciona coa dor muscular e articular. O artigo de hoxe analiza os factores e os efectos do lupus, a carga da dor nas articulacións no lupus e como enfoques holísticos como a acupuntura poden axudar a xestionar o lupus mentres restauran a mobilidade corporal. Falamos con provedores médicos certificados que consolidan a información dos nosos pacientes para avaliar como minimizar os efectos da dor causados polo lupus nas articulacións. Tamén informamos e orientamos aos pacientes sobre como a acupuntura pode axudar a xestionar o lupus e combinar outras terapias para reducir os seus síntomas parecidos á dor que afectan ao sistema musculoesquelético. Animamos aos nosos pacientes a que fagan aos seus provedores médicos asociados preguntas complicadas e importantes sobre a incorporación da terapia de acupuntura para aliviar os efectos inflamatorios do lupus mentres buscan formas naturais de restaurar a mobilidade. O doutor Jiménez, DC, inclúe esta información como servizo académico. retratação.
Os factores e efectos do lupus
Ten dor nas articulacións nas extremidades superiores ou inferiores, o que dificulta o seu funcionamento durante todo o día? Estiveches a sentir os efectos constantes da fatiga? Moitas persoas que experimentan estes problemas similares á dor poden arriscarse a desenvolver lupus eritematoso sistémico. Nesta enfermidade autoinmune, o propio sistema inmunitario do corpo comeza por erro a atacar os seus tecidos, provocando así unha inflamación e unha serie de síntomas similares a dor. Lupis é complicado de diagnosticar debido á súa complexa desregulación inmune que pode levar a unha sobreprodución de citocinas que pode afectar o corpo. (Lazar & Kahlenberg, 2023) Ao mesmo tempo, o lupus pode afectar a unha poboación diversa, con síntomas e gravidade que varían segundo o leve ou grave que afecten os factores ao organismo. O lupus pode afectar a varias partes do corpo, incluíndo as articulacións, a pel, os riles, as células sanguíneas e outras partes e órganos vitais do corpo, xa que os factores ambientais e hormonais poden influír no seu desenvolvemento. (Tsang & Bultink, 2021) Ademais, o lupus pode estar estreitamente asociado con outras comorbilidades que están a provocar perfís de risco superpostos con inflamación que pode afectar ás articulacións do sistema músculo-esquelético.
A carga da dor nas articulacións no lupus
O lupus é complicado de diagnosticar xa que moitas veces imita outras enfermidades; o síntoma de dor máis común que afecta o lupus son as articulacións. As persoas con lupus experimentan dor nas articulacións, que pode causar efectos inflamatorios e danos estruturais nas articulacións, tendóns, músculos e ósos, causando anomalías patolóxicas. (Di Matteo et al., 2021) Dado que o lupus provoca efectos inflamatorios nas articulacións, moitos individuos pensarán que están a padecer artrite inflamatoria, e pode provocar perfís de risco superpostos xa que vai acompañado de lupus, provocando así dor localizada nas articulacións independentemente da súa orixe. (Senthel et al., 2024) A dor articular nos individuos con lupus pode dificultar significativamente as actividades diarias, reducindo a mobilidade e a calidade de vida xeral mentres intentan atopar alivio.
Desbloqueando os segredos da inflamación-vídeo
Un enfoque holístico para xestionar o lupus
Aínda que os tratamentos estándar para o lupus inclúen medicamentos e inmunosupresores para reducir a inflamación causada polo lupus, moitas persoas queren buscar enfoques holísticos para xestionar o lupus e reducir os efectos inflamatorios de afectar as súas articulacións facendo pequenos cambios nas súas vidas. Moitas persoas incorporan alimentos antiinflamatorios ricos en antioxidantes para atenuar os efectos inflamatorios. Varios suplementos, como vitamina D, calcio, zinc, etc., poden axudar a reducir a inflamación causada polo lupus e fortalecer a saúde dos ósos. Ademais, os tratamentos non cirúrxicos poden incluso mellorar a capacidade cardiorrespiratoria e diminuír a fatiga á vez que melloran a función psicolóxica, o que pode axudar a mellorar a calidade de vida dunha persoa ao xestionar os síntomas causados polo lupus. (Fangtham et al., 2019)
Como a acupuntura podería axudar ao lupus e a restaurar a mobilidade
Unha das formas máis antigas de enfoques non cirúrxicos e holísticos para reducir a inflamación e xestionar o lupus é a acupuntura. A acupuntura implica agullas sólidas e delgadas utilizadas por profesionais altamente capacitados para ser inseridas en puntos específicos do corpo para equilibrar o qi (enerxía) do corpo estimulando o sistema nervioso e liberando produtos químicos beneficiosos nos músculos afectados, a medula espiñal e o cerebro. Ademais, a acupuntura, cos seus mínimos efectos secundarios e enfoque holístico, pode axudar a xestionar o lupus. Isto débese a que cando se colocan agullas de acupuntura nos puntos de acupuntura do corpo, pode perturbar os sinais de dor que están a causar dor na zona afectada e regular as citocinas inflamatorias do lupus para proporcionar alivio. (Wang et al., 2023) Isto débese á súa filosofía de abordar non só a dor física senón tamén os síntomas emocionais e psicolóxicos de vivir cunha enfermidade crónica como o lupus.
Ademais, a acupuntura pode axudar a restaurar a mobilidade articular mentres se xestiona o lupus mediante tratamentos consecutivos, xa que moitas persoas notan que a súa mobilidade articular mellora e a súa dor diminúe. Isto débese a que a inserción e manipulación das agullas nos puntos de acupuntura do corpo provocan alteracións na entrada sensorial aferente ao sistema nervioso central, o que aumenta a excitabilidade das motoneuronas alfa e reduce a inflamación. (Kim et al., 2020) Cando os individuos están lidando co lupus e intentan atopar métodos holísticos alternativos para aliviar a inflamación e a dor nas articulacións causadas polo lupus, a acupuntura e os tratamentos non cirúrxicos poden ofrecer un raio de esperanza para xestionar os desafíos diarios do lupus.
References
Di Matteo, A., Smerilli, G., Cipolletta, E., Salaffi, F., De Angelis, R., Di Carlo, M., Filippucci, E. e Grassi, W. (2021). Imaxe da afectación de articulacións e tecidos brandos no lupus eritematoso sistémico. Curr Rheumatol Rep, 23(9), 73. doi.org/10.1007/s11926-021-01040-8
Fangtham, M., Kasturi, S., Bannuru, RR, Nash, JL e Wang, C. (2019). Terapias non farmacolóxicas para o lupus eritematoso sistémico. Lupus, 28(6), 703-712. doi.org/10.1177/0961203319841435
Kim, D., Jang, S. e Park, J. (2020). A electroacupuntura e a acupuntura manual aumentan a flexibilidade das articulacións pero reducen a forza muscular. Asistencia sanitaria (Basilea), 8(4). doi.org/10.3390/healthcare8040414
Lazar, S. e Kahlenberg, JM (2023). Lupus eritematoso sistémico: novos enfoques diagnósticos e terapéuticos. Annu Rev Med, 74, 339-352. doi.org/10.1146/annurev-med-043021-032611
Tsang, ASMWP e Bultink, IEM (2021). Novos desenvolvementos no lupus eritematoso sistémico. Reumatoloxía (Oxford), 60(Suplemento 6), vi21-vi28. doi.org/10.1093/rheumatology/keab498
Wang, H., Wang, B., Huang, J., Yang, Z., Song, Z., Zhu, Q., Xie, Z., Sun, Q. e Zhao, T. (2023). Eficacia e seguridade da terapia de acupuntura combinada coa farmacoterapia convencional no tratamento do lupus eritematoso sistémico: unha revisión sistemática e metaanálise. Medicina (Baltimore), 102(40), e35418. doi.org/10.1097/MD.0000000000035418
As persoas que se recuperan despois da cirurxía ou que se enfrontan a unha enfermidade ou unha lesión poden experimentar músculos debilitados e resistencia que poden causar perda temporal da mobilidade para durmir e non poder moverse normalmente debido á debilidade, a diminución do rango de movemento ou a dor. Poden beneficiarse da fisioterapia para axudar a recuperar a mobilidade funcional normal?
Mobilidade durmida
Para as persoas que están hospitalizadas ou confinadas en casa por lesións, enfermidades ou recuperación cirúrxica, un fisioterapeuta avaliará varias áreas de mobilidade funcional. Estes inclúen transferencias: desde posicións sentadas ata de pé, camiñar e mobilidade para durmir. A mobilidade para durmir é a capacidade de realizar movementos específicos mentres está na cama. Un terapeuta pode avaliar a mobilidade do sono ou da cama e recomendar estratexias e exercicios para mellorar os movementos. (O'Sullivan, SB, Schmitz, TJ 2016) Un terapeuta pode facer que o individuo use dispositivos específicos, como un trapecio sobre a cama ou unha táboa deslizante, para axudar a moverse.
Todos estes movementos requiren forza en diferentes grupos musculares. Ao comprobar os movementos individuais na mobilidade do sono, un terapeuta pode traballar grupos musculares específicos que poden ser débiles e requirir exercicios e estiramentos específicos para restaurar a mobilidade á normalidade. (O'Sullivan, S. B., Schmitz, T. J. 2016) As persoas que visitan un terapeuta nunha clínica ambulatoria ou área de rehabilitación poden ter o traballo individual sobre a mobilidade do sono nunha mesa de tratamento. Os mesmos movementos na mesa de tratamento pódense facer na cama.
Importancia
O corpo está destinado a moverse.
Para as persoas que non poden moverse cómodamente na súa cama, o corpo pode sufrir atrofia por desuso ou desgaste da forza muscular, o que pode provocar un aumento das dificultades. Non poder moverse tamén pode provocar úlceras por presión, especialmente para persoas que están gravemente desacondicionadas e/ou permanecen nunha posición durante un longo período. A saúde da pel pode comezar a deteriorarse, provocando feridas dolorosas que requiren coidados especializados. Poder moverse na cama pode axudar a previr as úlceras por presión. (Surajit Bhattacharya, RK Mishra. 2015)
Mellora
Un fisioterapeuta pode prescribir exercicios específicos para fortalecer os grupos musculares e mellorar a mobilidade para durmir. Os músculos inclúen:
Músculos do ombreiro e do manguito rotador.
Tríceps e bíceps nos brazos.
Músculos glúteos das cadeiras.
isquiotibiais
Cuádriceps
Músculos do becerro
Os ombreiros, os brazos, as cadeiras e as pernas traballan xuntos ao mover o corpo ao redor da cama.
Varios Exercicios
Para mellorar o movemento da cama, os exercicios de fisioterapia poden incluír:
Os fisioterapeutas están adestrados para avaliar estes movementos e funcións e prescribir tratamentos para mellorar o movemento corporal. (O'Sullivan, SB, Schmitz, TJ 2016) Manter unha forma física adecuada pode axudar ao corpo a manterse activo e móbil. A realización de exercicios de mobilidade prescritos por un fisioterapeuta pode manter os grupos musculares correctos funcionando correctamente, e traballar cun fisioterapeuta pode garantir que os exercicios sexan correctos para a condición e se realicen correctamente.
Bhattacharya, S. e Mishra, RK (2015). Úlceras por presión: coñecemento actual e novas modalidades de tratamento. Revista india de cirurxía plástica: publicación oficial da Asociación de Cirurxiáns Plásticos da India, 48 (1), 4-16. doi.org/10.4103/0970-0358.155260
Para as persoas que experimentan síntomas de dor na pelve e problemas asociados, a integración de exercicios de fisioterapia do chan pélvico pode axudar no tratamento e prevención?
Cando os músculos non funcionan correctamente, os individuos poden experimentar síntomas como:
Coito doloroso
Prolapso: cando un órgano ou tecido cae ou desprázase de lugar.
Incontinencia urinaria
Problemas de estreñimiento
Estas condicións son comúns en persoas embarazadas ou mulleres maiores.
Estes síntomas pódense tratar con fisioterapia do chan pélvico para aliviar as molestias. A fisioterapia do chan pélvico pode axudar a mulleres e persoas con vaxinas:
Alivia problemas como o sexo doloroso, as fugas urinarias e o prolapso.
Na fisioterapia, os individuos traballan en técnicas de respiración, relaxación e alongamento e fortalecemento para adestrar os seus músculos para que funcionen de forma óptima.
Causas dos problemas do chan pélvico
A disfunción do chan pélvico adoita ocorrer coa idade, durante o embarazo ou en combinación con eventos como o período posparto e a menopausa, que poden baixar os niveis hormonais.
As persoas que están embarazadas son especialmente propensas a problemas do chan pélvico, pero quizais non saiban que teñen un problema.
O peso do embarazo do útero pode presionar e esforzar os músculos.
Se non se tratan, estes síntomas poden empeorar co paso do tempo.
Fisioterapia do solo pélvico
Unha persoa reunirase cun especialista para discutir os síntomas e someterse a un exame físico que inclúe:
Exame do chan pélvico.
Avaliación da postura, mobilidade e forza do núcleo.
Unha vez que se completen os exames iniciais e a avaliación, o practicante repasará os exercicios do chan pélvico e proporcionará un plan de tratamento.
Os exercicios recomendados varían segundo os síntomas, pero céntranse en relaxar, estirar e/ou fortalecer os músculos.
Relaxación muscular
Para relaxar os músculos, un terapeuta pode recomendar exercicios de respiración.
Para as persoas embarazadas, isto significa sincronizar as respiracións con contraccións.
Para as persoas que experimentan estreñimiento, os exercicios de respiración poden axudar o corpo a relaxarse e reducir a tensión.
Estirando Músculos
O estiramento pode axudar a aliviar a tensión muscular e a rixidez.
Un terapeuta pode axudar a estirar o chan pélvico a través de varias modalidades de terapia.
Este tipo de fisioterapia pode axudar a afrouxar os músculos tensos ou axudar a restablecer suavemente os órganos luxados no seu lugar.
Fortalecemento dos músculos
Despois de que o chan pélvico estea solto e relaxado, o foco adoita cambiar ao fortalecemento dos músculos.
O traballo de forza pode dirixirse aos músculos abdominais ou aos propios músculos do chan pélvico.
Co tempo, compromiso e tratamento específico, as persoas poden usar a fisioterapia do chan pélvico para soltar tecidos, fortalecer os músculos e función de restauración.
Sartori, DVB, Kawano, PR, Yamamoto, HA, Guerra, R., Pajolli, PR e Amaro, JL (2021). A forza muscular do chan pélvico está correlacionada coa función sexual. Uroloxía investigadora e clínica, 62 (1), 79-84. doi.org/10.4111/icu.20190248
Raizada, V., & Mittal, RK (2008). Anatomía do solo pélvico e fisioloxía aplicada. Clínicas de Gastroenteroloxía de América do Norte, 37(3), 493–vii. doi.org/10.1016/j.gtc.2008.06.003
Soave, I., Scarani, S., Mallozzi, M., Nobili, F., Marci, R. e Caserta, D. (2019). Adestramento muscular do solo pélvico para a prevención e tratamento da incontinencia urinaria durante o embarazo e despois do parto e o seu efecto sobre o sistema urinario e as estruturas de apoio avaliados mediante técnicas de medición obxectiva. Arquivos de xinecoloxía e obstetricia, 299(3), 609–623. doi.org/10.1007/s00404-018-5036-6
As persoas con fascite plantar poden experimentar brotes consistentes. Coñecer as causas pode axudar a aliviar a dor?
Erupción da fascitis plantar
A fasciite plantar é unha causa común de dor de talón e pé. A fascia plantar é unha banda de tecido que percorre a parte inferior do pé e se inflama. Algúns factores poden causar brotes de fascite plantar, incluíndo:
Aumento dos niveis de actividade física.
Non estirar regularmente.
Usar zapatos sen o apoio adecuado.
Engordar.
Causas
Un brote de fascite plantar adoita ser desencadeado pola actividade física. (MedlinePlus. Biblioteca Nacional de Medicina dos Estados Unidos. 2022) Tamén pode ser provocada por condicións subxacentes, como o aumento do peso corporal, a artrite ou a forma do pé. (Medicina Johns Hopkins. 2023) A pesar da causa raíz, hai actividades e experiencias que poden contribuír e/ou empeorar a condición.
Nova rutina de exercicios
Ser moi activo fisicamente pode agravar os síntomas da fasciite plantar.
Tacóns altos, botas ou zapatos que elevan o talón por riba dos dedos dos pés.
Zapatos gastados como zapatos de exercicio.
Non estirarse correctamente ou en absoluto
Os becerros axustados poden aumentar a presión sobre a fascia plantar.
Estirar as pantorrillas, o tendón/talón de Aquiles e a parte inferior dos pés é moi recomendable para axudar a tratar e previr a enfermidade. (Medicina Johns Hopkins. 2023)
Non estirar a fondo ou saltarse os tramos pode empeorar os síntomas.
Recoméndase ás persoas con fascite plantar estirarse antes e despois das actividades físicas, facer exercicio, antes de deitarse e despois de espertar.
Traballando a través da dor
As persoas poden intentar continuar as actividades físicas durante un brote.
Isto non se recomenda, xa que pode causar máis dor e empeorar a condición.
Cando se presenta dor, recoméndase:
Detén todas as actividades que fatigan os pés
Mantéñase fóra dos pés polo menos unha semana.
Desgarro da fascia plantar
A fascia plantar raramente se rasga por completo pola tensión repetida coñecida como ruptura da fascia plantar.
Pascoe, SC, & Mazzola, TJ (2016). Rotura aguda da fascia plantar medial. The Journal of orthopaedic and sports physical therapy, 46 (6), 495. doi.org/10.2519/jospt.2016.0409
A ferramenta Find A Practitioner de IFM é a rede de referencia máis grande en Medicina Funcional, creada para axudar aos pacientes a localizar a profesionais da Medicina Funcional en calquera parte do mundo. Os profesionais certificados IFM aparecen en primeiro lugar nos resultados da busca, dada a súa ampla educación en Medicina Funcional
