Mobilidade e flexibilidade da clínica de volta: O corpo humano mantén un nivel natural para garantir que todas as súas estruturas funcionen correctamente. Os ósos, músculos, ligamentos, tendóns e outros tecidos traballan xuntos para permitir unha gama de movementos e manter unha forma física adecuada e unha nutrición equilibrada poden axudar a que o corpo funcione correctamente. Gran mobilidade significa executar movementos funcionais sen restricións no rango de movemento (ROM).
Lembre que a flexibilidade é un compoñente de mobilidade, pero a flexibilidade extrema realmente non é necesaria para realizar movementos funcionais. Unha persoa flexible pode ter forza central, equilibrio ou coordinación pero non pode realizar os mesmos movementos funcionais que unha persoa con gran mobilidade. Segundo a recompilación de artigos do doutor Alex Jiménez sobre mobilidade e flexibilidade, as persoas que non estiran o corpo a miúdo poden experimentar músculos acurtados ou endurecidos, o que reduce a súa capacidade de moverse con eficacia.
Os músculos que rodean cadros nas extremidades inferiores proporcionan estabilidade á columna lumbar e á pelve ao tempo que permiten mobilidade, flexibilidade e rotación ás ingles, pernas e coxas. Os músculos que rodean a ingle consisten en tres grandes grupos musculares: o abdominais, iliopsoase adutores, que teñen unha relación casual cos distintos ligamentos e tecidos brandos que poden sucumbir a lesións ou outros síntomas que poden provocar dor e desalineación co corpo. Isto ocorre con moitas persoas que participan en deportes ou exercicios frecuentes, o que pode causar tensión preto da ingle e dos músculos circundantes. O artigo de hoxe céntrase nas causas dunha tensión inguinal, como afecta a cadeira e a pelve e como os tratamentos dispoñibles poden axudar a reducir a tensión inguinal. Mencionamos e proporcionamos información valiosa sobre os nosos pacientes a provedores médicos certificados que usan técnicas como o MET e a terapia para persoas con tensión na ingle e que causan problemas de mobilidade cando funcionan. Animamos aos pacientes remitíndoos a provedores médicos asociados en función dos seus resultados diagnósticos. Apoiamos que a educación é unha forma marabillosa de facerlles aos nosos provedores as preguntas máis interesantes no momento do recoñecemento do paciente. O doutor Alex Jimenez, DC, incorpora esta información como servizo educativo. retratação
As causas da tensión da ingle
Xa experimentou algún problema de mobilidade ao camiñar? Sentes dor preto das cadeiras ou da ingle? Ou sentes debilidade muscular nas coxas ao facer exercicio? Moitos destes problemas están asociados cunha tensión muscular preto da ingle que afecta a parte inferior do corpo. Os músculos que rodean a ingle permiten que as pernas e as coxas se movan en flexión, rotación e extensión sen sentir dor. Non obstante, cando unha persoa comeza a sentir dor irradiando arredor da súa ingle, pode converterse nun problema se non se coida. Os estudos revelan que algunhas das causas, como a tensión dos aductores ou as lesións por actividades físicas, poden facer que as fibras musculares dos tres grupos musculares da ingle teñan dor. En "Clinical Applications of Neuromuscular Techniques", os autores Leon Chaitow e Judith Walker DeLany, afirmaron que as condicións crónicas das articulacións e dos tecidos brandos son anteriores á presentación de síntomas agudos nas rexións musculares da ingle. Ata ese punto, se unha persoa ten lesións predispostas nos músculos da ingle, pode afectar a forma en que unha persoa camiña e funciona cando está en movemento, o que pode provocar problemas que afectan as cadeiras e a pelve.
Como afecta a tensión da ingle ás cadeiras e á pelvis
Os estudos revelan múltiples patoloxías que poden coexistir nas cadeiras e na pelve que poden causar síntomas similares aos cadeiras e na pelve que poden correlacionarse con varios sistemas de órganos como o intestino e o aparello reprodutor que causan dor referida á ingle. Tamén se mencionan estudos adicionais que a dor na ingle é amplamente coñecida como un problema entre os atletas profesionais e afeccionados. Poderían experimentar diferentes síntomas e lesións derivadas da dor na ingle asociada ás cadeiras e á pelve. Un exemplo sería que se un individuo está a participar nun evento deportivo, podería estar experimentando puntos gatillo miofasciais relacionados coa ingle, afectando a pelve e as cadeiras. Algúns dos síntomas asociados á tensión na ingle inclúen:
rixidez
inchazo
Debilidade muscular
Molestias na ingle
Hematomas pola zona
Molestias nas pernas ao flexionar
Problemas de andar
Síntomas da parte inferior do estómago ou das costas
Moitos destes síntomas que afectan as cadeiras e a pelve poden levar a moitos problemas que provocan que as persoas teñan dor ou molestias constantes ata que atopen alivio.
Coidados quiroprácticos: a antiga arte curativa para a vida moderna - Vídeo
Tes problemas de mobilidade? Que pasa coa dor nas cadeiras, na pelve ou na ingle? Ou adoita sentir molestias ao estirar? Moitos destes problemas están asociados coa tensión da ingle ao longo dos cadros e da rexión pélvica. A tensión inguinal prodúcese nos tres grandes grupos musculares: abdominais, iliopsoas e aductores, cando están demasiado estirados e causan dor referida aos cadros e á pelve. Isto fai que moitas persoas teñan problemas de inestabilidade e mobilidade. Algúns dos síntomas actuais que ocorren nestes músculos inclúen:
Dor no movemento activo
Dor durante a palpación
Inchazo localizado
Dor ao estirar o músculo-tendón
Cando a dor está a causar problemas na ingle, moitas persoas acudirán aos tratamentos dispoñibles para axudar a reducir a dor e recuperar a mobilidade ao facer exercicio. Un dos tratamentos dispoñibles é o coidado quiropráctico. O vídeo anterior mostra como se incorpora o coidado quiropráctico á vida moderna xa que utiliza un tratamento práctico non invasivo para realiñar o corpo e axudar a alongar os músculos afectados.
Tratamentos dispoñibles para reducir a tensión da ingle
Numerosos tratamentos poden axudar a reducir a tensión da ingle que afecta ás extremidades inferiores e axudar a devolver a mobilidade aos músculos circundantes. Moitas persoas utilizarían bolsas de xeo, descansando e elevando a perna para evitar que se volvan producir futuras lesións. Non obstante, se non se trata, pode empeorar e provocar enfermidades crónicas. Afortunadamente, os tratamentos como o coidado quiropráctico combinados con técnicas de estiramento de tecidos brandos como MET (técnicas de enerxía muscular) poden axudar a mobilizar as articulacións restrinxidas e relaxar os espasmos ou contraccións musculares agudas mentres se prepara a articulación para a manipulación. Un quiropráctico utilizará estas técnicas para realinear a columna da subluxación e soltar as articulacións ríxidas e os músculos circundantes que foron afectados. Os quiroprácticos tamén informarán aos seus pacientes para que incorporen varios exercicios e estiramentos para axudar a fortalecer o grupo muscular afectado e ser máis conscientes dos seus corpos.
Conclusión
En xeral, os diversos músculos, tendóns e ligamentos que rodean as extremidades inferiores, como as coxas, as pernas e as ingles, permiten mobilidade, flexibilidade e rotación á parte inferior do corpo. Cando as lesións comezan a afectar estas extremidades, pode provocar dor referida aos cadros e á pelve, causando tensión na ingle e invocando dor. Se non se trata de inmediato, pode converterse en condicións crónicas que causan problemas de mobilidade e estabilidade na parte inferior do corpo. A parte superior do corpo tería que compensar a dor que causa a subluxación da columna. Afortunadamente, tratamentos como o coidado quiropráctico combinados con técnicas de estiramento como MET poden axudar a reducir a dor nos músculos da ingle ao alongar os músculos curtos. Estas técnicas permiten a mobilidade de volta ás extremidades inferiores e realiña o corpo para que os individuos poidan estar libres de dor.
References
Bisciotti, Gian Nicola, et al. "Síndrome da dor da ingle: unha asociación de diferentes patoloxías e unha presentación de caso". Revista de músculos, ligamentos e tendóns, Biblioteca Nacional de Medicina dos Estados Unidos, 20 de outubro de 2015, www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4617224/.
Chaitow, Leon e Judith Walker DeLany. Aplicacións clínicas das técnicas neuromusculares. Churchill Livingstone, 2003.
Kiel, John e Kimberly Kaiser. "Tensión aductora". En: StatPearls [Internet]. A illa do tesouro (FL), Publicación StatPearls, 21 de xuño de 2022, www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK493166/.
Tyler, Timothy F, et al. "Lesións inguinais na medicina deportiva". Saúde deportiva, Biblioteca Nacional de Medicina dos Estados Unidos, maio de 2010, www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3445110/.
Estamos constantemente en movemento durante todo o día, de camiñar, correr ou estar de pé facendo recados, todo debido ás partes inferior e superior do noso corpo. O corpo é unha máquina complexa e única con partes superior e inferior con traballos e funcións específicas. O parte superior do corpo proporciona mobilidade e funcionalidade ao pescozo, ombreiros, cabeza, brazos e mans. Ao mesmo tempo, o parte inferior do corpo ofrece estabilidade e funcións motrices para as cadeiras, as pernas, os xeonllos e os pés. Cando hai problemas que afectan o corpo, pode, co paso do tempo, causar estrés no aparello locomotor e afectan ás articulacións das extremidades inferiores, invocando así dor e discapacidade. O artigo de hoxe analiza as fracturas por estrés tibial, como afectan a parte inferior do corpo e como tratamentos como a técnica MET poden axudar á parte inferior do corpo. Proporcionamos e mencionamos información valiosa sobre os nosos pacientes a provedores médicos certificados que ofrecen técnicas terapéuticas como o MET combinadas con coidados de tratamento para persoas con fracturas por estrés tibial nas extremidades inferiores do corpo. Animamos a cada paciente remitíndoo aos nosos provedores médicos asociados en función dos seus descubrimentos de forma adecuada. Recoñecemos que a educación é unha forma espectacular ao facer aos nosos provedores as preguntas máis útiles para o recoñecemento do paciente. O doutor Alex Jimenez, DC, utiliza esta información como servizo educativo. retratação
Que son as fracturas por estrés tibial?
Estiveches lidando coa pesadez nas pernas e nos pés? E a dor non desexada que irradia desde os xeonllos ata a canela? Ou os teus pés están constantemente cansos? Moitos destes problemas poden deberse a unha sobrecarga muscular nas extremidades inferiores asociada a fracturas por estrés tibial. Os estudos de investigación revelan que cando as extremidades inferiores están sometidas a tensións mecánicas repetidas, poden provocar fraccións microscópicas na tibia. Esta condición é máis común en reclutas militares, atletas e corredores. No libro "Aplicacións clínicas das técnicas neuromusculares" de Leon Chaitow, ND, DO e Judith Walker DeLany, LMT, afirmaron que na tibia poden ocorrer dous tipos de fracturas de tensión que son o resultado das fraccións de tensión tibial. Eles son:
Fractura por estrés por fatiga: causada por tensión muscular anormal repetida (torque) aplicada ao óso normal, que ten un potencial de resistencia elástica e unha densidade adecuadas.
Fractura por estrés por insuficiencia: causada por forzas musculares normais aplicadas a un óso deficiente en minerais ou anormalmente inelástico.
Como afectan á parte inferior do corpo?
Numerosos factores poden causar fracturas por estrés nas extremidades inferiores do corpo, afectando a función motor-sensorial e de mobilidade. Algúns dos factores asociados ás fracturas por estrés na tibia inclúen:
Aumento repentino da formación ou das actividades
Superficies irregulares
Calzado inadecuado
Estilo de carreira inadecuado
Desalineación nos membros inferiores
Os estudos revelaron que cando estes factores de risco provocan o desenvolvemento de fracturas por estrés nas pernas, poden provocar síntomas como dor e inchazo nas pernas e os pés. Se continúa sen tratamento ao longo do tempo, pode provocar que os ósos se debiliten e se confundan con trastornos musculoesqueléticos como a osteoporose ou as espinillas.
Recuperar a mobilidade coa atención quiropráctica-vídeo
Lidaches coa dor nas pernas ou nos pés? Cres que tes problemas de mobilidade ao camiñar ou estar de pé? Ou notaches que as túas pernas están extremadamente cansas uns días despois dun adestramento intenso? Moitas persoas que experimentan estes problemas están asociadas con fracturas de estrés nas extremidades inferiores. Os movementos repetitivos provocan co paso do tempo fracturas por estrés nas extremidades inferiores que provocan pequenas fracturas no óso. Isto fai que os músculos que rodean a articulación sobrecarguen o óso e causen síntomas de dor muscular e articular. Afortunadamente, hai formas de reducir as fracturas por estrés nas extremidades inferiores e restaurar a mobilidade das pernas. Os tratamentos como o coidado quiropráctico poden axudar a moitos trastornos musculoesqueléticos relacionados con fracturas de estrés nas extremidades inferiores do corpo. O vídeo anterior fala de como os tratamentos non invasivos como o coidado quiropráctico incorporan diferentes técnicas e manipulacións para realiñar a columna vertebral e reducir a dor asociada ás fracturas por estrés.
Como a técnica MET axuda a parte inferior do corpo
A incorporación de técnicas de estiramento e coidados quiroprácticos poden axudar a reducir as fracturas de estrés na tibia e previr futuras lesións musculoesqueléticas. En canto á redución dos efectos das fracturas por estrés nas extremidades inferiores, os tratamentos dispoñibles como o coidado quiropráctico poden axudar a aliviar a dor. Usar técnicas de estiramento como MET (técnica de enerxía muscular) pode axudar a estirar e alongar as fibras musculares para reducir a dor nas fibras musculares. A técnica MET permite aos quiroprácticos utilizar estiramentos mecánicos e neuromusculares para mellorar o rango de movemento mediante estiramentos isométricos para soltar os músculos ríxidos e permitir que o corpo se cure de forma natural. Outros tratamentos como masaxes con xeo, electroterapia e actividades sen impacto (natación e ciclismo) combinados con coidados quiroprácticos poden mellorar a recuperación e facer que o individuo saiba canto o estrés afecta ás súas articulacións.
Conclusión
As partes inferiores do corpo permiten mobilidade e estabilidade para permitir que o individuo se mova e realice varias accións sen dor. Non obstante, moitos factores de risco que provocan que o sistema musculoesquelético cause sobrecarga de enerxía nas extremidades inferiores poden desenvolver fracturas por estrés nos ósos e causar dor e molestias. As fracturas por estrés poden, co paso do tempo, causar dor e inchazo nas pernas e poden afectar a unha persoa ao facer que non poida camiñar sen sentir dor en cada paso que dá. Afortunadamente, tratamentos como o coidado quiropráctico e as técnicas de estiramento como MET poden axudar a afrouxar, alongar os músculos ríxidos e aliviar as pernas. A través do tratamento continuo, moitas persoas toman conciencia da sobrecarga de presión que poñen nas súas pernas e poden volverse máis conscientes das súas actividades diarias sen dor.
References
Chaitow, Leon e Judith Walker DeLany. Aplicación clínica de técnicas neuromusculares. Churchill Livingstone, 2002.
May, Todd e Raghavendra Marappa-Ganeshan. "Fracturas por estrés - Statpearls - NCBI Bookshelf". En: StatPearls [Internet]. A illa do tesouro (FL), Publicación StatPearls, 17 de xullo de 2022, www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK554538/.
Robinson, Patrick G, et al. "Fracturas de estrés: diagnóstico e xestión no ámbito de atención primaria". The British Journal of General Practice: The Journal of the Royal College of General Practitioners, Biblioteca Nacional de Medicina dos Estados Unidos, abril de 2019, www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6428476/.
Os exercicios de bandas de resistencia poden ser moi útiles para a rehabilitación de lesións. Como parte dun plan de tratamento neuromusculoesquelético quiropráctico, pódense prescribir exercicios de rehabilitación personalizados utilizando bandas de resistencia para fortalecer as áreas específicas do corpo que requiren reciclaxe debido a unha lesión ou condición. O adestramento con bandas de resistencia pode rehabilitar eficazmente as condicións de pescozo, ombreiros, costas, pernas, xeonllos e nocellos e ofrece varias vantaxes, desde mellorar a forza e a postura ata aumentar a mobilidade e mellorar a saúde das articulacións.
Bandas de resistencia
As bandas de resistencia son equipos de rehabilitación e exercicio que proporcionan unha resistencia constante durante un exercicio específico. Son bandas de goma ou cables elásticos que poden ser codificado por cores (as diferentes marcas poden variar nas progresións de cor) para indicar a cantidade de resistencia que proporcionan. Estas bandas son excelentes para todo tipo de lesións nas articulacións ou músculos e comprobouse que son eficaces nos seguintes tipos:
Músculos do pescozo debilitados por lesións.
Luxación do ombreiro
Cóbado de tenis
Bursite da cadeira
Lesións no xeonllo
síndrome de banda IT
Esguinces do nocello
Mellora a flexibilidade para a artrite.
O corpo necesita tempo para curar antes de practicar exercicio, especialmente despois de grandes desgarros musculares, ligamentos ou tendóns. Un quiropráctico ou fisioterapeuta informará ao paciente cando poden comezar. Non obstante, algunhas áreas pódense traballar tres días despois dunha lesión.
Beneficios
As bandas de resistencia poden illar o adestramento de forza e o estiramento de músculos específicos afectados pola cirurxía ou unha lesión/condición non cirúrxica. Quiropraxia e fisioterapia. Poden axudar no seguinte:
Aumento da circulación.
Aumento do rango de movemento e flexibilidade.
Aumento da forza muscular.
Postura mellorada.
Aumento da estabilidade articular.
Equilibrio mellorado.
Beneficios engadidos:
Son pequenos, lixeiros e portátiles, polo que son perfectos para aqueles que viaxan con frecuencia.
Son sinxelos de usar.
Son rendibles.
Ofrecen un adestramento de todo o corpo.
Veñen en diferentes niveis de resistencia para progresar gradualmente.
Seguro para todos os niveis de fitness.
Exercicios
Exercicios con bandas pódese usar en posicións de pé, sentado ou deitado. Algúns poden consistir en movementos con resistencia procedente do peso corporal. Outras actividades poden requirir resistencia adicional. Lung son un exemplo de exercicio sinxelo para axudar a rehabilitar determinadas afeccións nas costas.
Etapas da lesión
O adestramento de forza e resistencia é esencial para curar as lesións neuromusculoesqueléticas e a saúde en xeral.
Etapa precoz/aguda
Esta etapa implica un exercicio lixeiro e suave que permitirá que os tecidos danados comecen a cicatrizar con movementos sinxelos para que a circulación se mova polas zonas.
Segunda Etapa
Exercicios de fisioterapia con bandas de resistencia.
Isto aumenta gradualmente o peso do óso, ligamento ou músculo lesionados para que o tecido poida desenvolver a capacidade de soportar as tensións das actividades diarias.
Etapa tardía/funcional
Este é o paso final, no que os tecidos son estresados a través de exercicios funcionais para estar o suficientemente en forma como para volver ao traballo, deportes e actividades.
Exercicios para a parte baixa das costas
References
Lee, Jae-Kwang e Jae-Hong Lee. "Efecto do exercicio de estabilización lumbar sobre a diferenza de altura entre os ombreiros e o rango de movemento en adultos maiores". Revista de Ciencias da Terapia Física vol. 35,1 (2023): 46-50. doi:10.1589/jpts.35.46
Mikesky, AE et al. "Eficacia dun programa de adestramento na casa para adultos maiores que usan tubos elásticos". Revista Europea de Fisioloxía Aplicada e Fisioloxía do Traballo vol. 69,4 (1994): 316-20. doi:10.1007/BF00392037
Seguin, Rachel C et al. "A eficacia do adestramento de resistencia elástica das extremidades superiores sobre a forza e o rendemento do ombreiro: unha revisión sistemática". Sports (Basilea, Suíza) vol. 10,2 24. 14 de febreiro de 2022, doi:10.3390/sports10020024
Seo, Myong-Won et al. "Efectos de 16 semanas de adestramento de resistencia sobre a calidade muscular e os factores de crecemento muscular en mulleres adultas maiores con sarcopenia: un ensaio controlado aleatorizado". Revista internacional de investigación ambiental e saúde pública vol. 18,13 6762. 23 de xuño de 2021, doi:10.3390/ijerph18136762
Yamamoto, Yutaro, et al. "Efectos do adestramento de resistencia usando bandas elásticas na forza muscular con ou sen suplemento de leucina durante 48 semanas en pacientes anciáns con diabetes tipo 2". Revista Endocrina vol. 68,3 (2021): 291-298. doi:10.1507/endocrj.EJ20-0550
A forma en que camiña unha persoa ou o seu rendemento na marcha poden determinar como funciona o equilibrio e a estabilidade do seu corpo. Xa que o corpo ten moitos músculos, ligamentos e tecidos aparello locomotor protexer a columna vertebral e os órganos vitais que traballan xuntos para manter unha funcionalidade adecuada cando unha persoa está en movemento; con todo, o corpo pode sucumbir a numerosos problemas que poden afectar ao dunha persoa rendemento da marcha e provocan o desenvolvemento das extremidades superiores e inferiores puntos gatillo miofasciais nas fibras musculares. Cando estes problemas comezan a causar disfunción no corpo, pode levar a moitos trastornos asociados a alteracións da marcha. Hoxe centrarémonos en como abordar os trastornos da marcha, como afectan os puntos gatillo o rendemento da marcha e como poden axudar técnicas de tratamento como MET. Proporcionamos información sobre os nosos pacientes a provedores médicos certificados que ofrecen técnicas terapéuticas dispoñibles como MET (técnicas de enerxía muscular) para persoas que tratan con trastornos da marcha asociados a puntos gatillo que se correlacionan coa forma en que camiña unha persoa. Animamos a cada paciente de forma adecuada remitíndoo aos nosos provedores médicos asociados en función dos resultados do seu diagnóstico. Aceptamos que a educación é unha forma espectacular á hora de facerlles aos nosos provedores as preguntas máis cruciais para o recoñecemento do paciente. O doutor Alex Jimenez, DC, valora esta información como un servizo educativo. retratação
Como abordar os trastornos da marcha?
Lidaches con problemas de mobilidade ao camiñar? Que tal sentir rixidez nas cadeiras ou nas extremidades inferiores do corpo? Ou experimentou dores de cabeza ou de pescozo? Moitos destes problemas están asociados con trastornos da marcha que poden afectar a súa capacidade para camiñar. Cando se trata de alteracións da marcha, os estudos revelan que os trastornos sistémicos subxacentes ou outros factores ambientais poderían desencadear a prevalencia de alteracións da marcha. En canto aos trastornos da marcha, é importante saber que a medida que o corpo envellece, pode causar problemas ao sistema músculo-esquelético de forma natural, e os factores ambientais poden afectar aínda máis ao sistema nervioso central para causar alteracións da marcha. Estudos adicionais mencionáronse que os trastornos da marcha nos anciáns poden levar a varios problemas que afectan á calidade de vida dunha persoa. Ao achegarse aos trastornos da marcha, moitos médicos examinarán para ver as causas destes trastornos da marcha que se correlacionan co sistema musculoesquelético. Podería ser:
Problemas ortopédicos
Condicións neurolóxicas
Trastornos musculoesqueléticos
Trastornos metabólicos
Moitos destes problemas poden facer que a metade inferior do corpo cambie as articulacións esqueléticas, o que provoca músculos tensos e ríxidos e desenvolven pequenos nódulos duros nas fibras musculares que poden afectar aínda máis o rendemento da marcha.
Como afectan os puntos gatillo o rendemento da marcha
Entón, como poden estes pequenos nódulos duros afectar o rendemento da marcha no corpo? Estes pequenos nódulos duros son puntos desencadenantes e adoitan correlacionarse con perfís de risco superpostos asociados a trastornos musculoesqueléticos. "Aplicación clínica de técnicas neuromusculares", escrito por Leon Chaitow, ND, DO e Judith Walker DeLany, LMT, mencionaron que varias causas adicionais e factores de mantemento poden estar asociados con patróns disfuncionais que se correlacionan coa implicación do punto gatillo. O libro tamén di que as diferentes influencias que afectan aos músculos poden aumentar a actividade do punto gatillo mentres inducen influencias da disfunción aguda ou crónica dos tecidos brandos. Os estudos de investigación revelan que a síndrome de dor miofascial é unha colección de síntomas sensoriais, motores e autonómicos que se correlacionan con síntomas musculoesqueléticos como dor local/referida, diminución do rango de movemento e debilidade muscular. Cando os puntos gatillo están a causar problemas nas fibras musculares, pode afectar o rendemento da marcha dunha persoa e facer que perdan a función ao camiñar.
Problemas de equilibrio asociados cos puntos gatillo miofasciais-vídeo
Lidaches con problemas de equilibrio ao camiñar? Sentes os teus músculos tensos nalgunhas áreas? Ou dores de cabeza ou de pescozo constantes afectan o teu día? O vídeo anterior explica o que pode causar problemas de equilibrio que afectan o rendemento da marcha e causan numerosos síntomas como dores de cabeza e dor de pescozo. Moitos problemas de equilibrio están asociados cos puntos gatillo miofasciais que afectan o rendemento da marcha. Os puntos gatillo miofasciais poden solaparse con perfís de risco que poden afectar as fibras musculares do corpo. Moitos factores de correlación poden afectar o rendemento da marcha dunha persoa, levando a trastornos musculoesqueléticos relacionados cos puntos gatillo. Cando os trastornos musculoesqueléticos están correlacionados cos puntos gatillo miofasciais, poden diminuír a saúde e o benestar dunha persoa se non se tratan cedo. Afortunadamente, algúns tratamentos incorporan técnicas para reducir a dor muscular e articular ao tempo que alivian os síntomas asociados aos puntos gatillo miofasciais.
Como axudan as técnicas MET co rendemento da marcha e os puntos gatillo
Cando unha persoa está lidando con desequilibrios que afectan o seu rendemento da marcha e que teñen perfís de risco superpostos asociados aos puntos gatillo, as técnicas de tratamento poden axudar a mellorar a súa marcha ao tempo que reducen os síntomas similares á dor. Moitos especialistas en dor usarán a técnica MET (técnica de enerxía muscular) para axudar a estirar os músculos afectados que están ríxidos e axudar a recuperar a mobilidade cara ao corpo. As terapias como o coidado quiropráctico utilizan esta técnica combinada coa manipulación da columna vertebral para axudar a realiñar o corpo mentres afrouxa os músculos ríxidos que afectan o rendemento da marcha. Cando unha persoa continúa co coidado do tratamento para recuperar a mobilidade, permítelle ser consciente de como camiña e se transporta sen dor.
Conclusión
Como camiña unha persoa é como funciona o seu equilibrio e estabilidade en diferentes ambientes. O rendemento da marcha dunha persoa ten que manter a funcionalidade que permite que os diversos músculos, ligamentos e tecidos do sistema músculo-esquelético se movan. Cando os factores ambientais ou os trastornos musculoesqueléticos afectan os diferentes músculos, poden causar problemas de superposición que afectan o rendemento da marcha. Ata ese punto, leva a rixidez e dor asociada aos puntos gatillo. Afortunadamente, técnicas como o MET combinados co coidado quiropráctico poden axudar a realiñar o corpo e soltar os músculos e as articulacións ríxidas para recuperar a mobilidade cara ao corpo e axudar a mellorar o rendemento xeral da marcha.
References
Chaitow, Leon e Judith Walker DeLany. Aplicación clínica de técnicas neuromusculares. Churchill Livingstone, 2002.
Jafri, M Saleet. "Mecanismos da dor miofascial". Avisos internacionais de investigación académica, Biblioteca Nacional de Medicina dos Estados Unidos, 2014, www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4285362/.
Marshall, Frederick J. "Aproximación ao paciente ancián con trastornos da marcha". Neuroloxía. Práctica clínica, Biblioteca Nacional de Medicina dos Estados Unidos, xuño de 2012, www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3613197/.
Pirker, Walter e Regina Katzenschlager. "Trastornos da marcha en adultos e anciáns: unha guía clínica". Wiener Klinische Wochenschrift, Biblioteca Nacional de Medicina dos Estados Unidos, febreiro de 2017, www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5318488/.
Cando se trata do corpo, os diversos músculos, tecidos, articulacións e órganos proporcionan funcionalidade e movemento cando está en movemento. Todo o mundo en todo o mundo coida dos seus corpos descansando cando sexa necesario, comendo numerosos alimentos para proporcionar enerxía, e smantendo activo para vivir máis tempo. Non obstante, co paso do tempo, moitos factores poden contribuír ao corpo facendo que moitos individuos se desenvolvan problemas musculoesqueléticos que pode afectar a postura da persoa e as funcións sensorio-motrices que proporciona o corpo para manter o movemento e a estabilidade. No artigo de hoxe, examinamos os desequilibrios musculares, como afecta o patrón de marcha do corpo e como a técnica MET pode axudar cos desequilibrios musculares. Proporcionamos información sobre os nosos pacientes a provedores médicos certificados que ofrecen técnicas terapéuticas dispoñibles como MET (técnicas de enerxía muscular) para persoas con enfermidades crónicas asociadas a desequilibrios musculares que poden afectar o patrón de marcha dunha persoa e provocar dor nos músculos e nas articulacións. Animamos a cada paciente de forma adecuada remitíndoo aos nosos provedores médicos asociados en función dos resultados do seu diagnóstico. Aceptamos que a educación é unha forma espectacular á hora de facerlles aos nosos provedores as preguntas máis cruciais para o recoñecemento do paciente. O doutor Alex Jimenez, DC, valora esta información como un servizo educativo. retratação
Que son os desequilibrios musculares?
Estiveches lidando cos músculos das costas, os ombreiros e as cadeiras tensos? Sentes que un lado do teu corpo é máis débil que o outro? Ou séntese inestable ao camiñar? Moitas persoas que están experimentando estes problemas están asociadas con desequilibrios musculares que están afectando os seus corpos. Entón, que son os desequilibrios musculares e como afectan ao corpo? Ben, segundo "Clinical Applications of Neuromuscular Techniques", escrito por Leon Chaitow, ND, DO, e Judith Walker DeLany, LMT, afirmaron que os tecidos brandos dos nosos corpos adoitan cambiar do seu estado funcional normal elástico, flexible e tonificado. a función curta, fibrosa e débil nos diferentes grupos musculares. Dado que o corpo compensa (sen ningún síntoma crónico) as actividades cotiás, cando os músculos e tecidos do corpo están esgotados, pode provocar que os síntomas se desenvolvan ao longo do tempo, causando dor, restrición muscular e un rango de movemento limitado ao corpo. Así, estes síntomas adoitan correlacionarse con trastornos musculoesqueléticos, o que leva a desequilibrios musculares.
Outros problemas que poden causar desequilibrios musculares no corpo poden resultar de lesións musculares por forzas traumáticas. Os estudos de investigación revelaron que os movementos repetitivos de lesións traumáticas poden producir bágoas de microtraumatismo nos músculos e tendóns, que poden converterse en dor de referencia muscular e aumentar o risco de inflamación crónica das articulacións. Ata ese punto, pode provocar dor referida en diferentes áreas do corpo e afectar a estabilidade dunha persoa. Cando o corpo está lidando con lesións traumáticas que afectan os músculos ao longo do tempo, moitas persoas cambian a forma de camiñar ou cambian as súas posturas para compensar a dor, que pode cambiar os seus patróns de marcha.
Como afecta o patrón de marcha do corpo?
Cando unha persoa está camiñando, todo o seu corpo está en movemento e, co paso do tempo, a súa postura cambiará dependendo do peso da parte superior do corpo que leve ata as cadeiras e as extremidades inferiores. Os estudos revelan que a perda de forza muscular pode caracterizarse por trastornos musculoesqueléticos como a artrose que poden causar síntomas de dor, reducir a función física, diminuír o rango de movemento e inestabilidade muscular/articular. Entón, como afectarían os desequilibrios musculares ao patrón de marcha do corpo? En primeiro lugar, debemos analizar as influencias que as funcións neurolóxicas e metabólicas do sistema nervioso central proporcionan sobre o sistema músculo-esquelético. O sistema nervioso central envía sinais neuronais a cada grupo muscular desde as extremidades superiores e inferiores para permitir que o individuo camiñe, corra e realice outras funcións motoras. Cando os desequilibrios musculares están asociados con lesións traumáticas, pode provocar que o corpo se encorva ao longo do tempo, facendo que os músculos curtos estean tensos e os longos que estean débiles. Ata ese punto, pode levar a unha cadea de fases disfuncionais do ciclo da marcha e os seus síntomas asociados. Algúns dos signos que poden afectar o patrón de marcha dunha persoa inclúen:
Restricción articular asociada nas cadeiras
Tensión muscular na pelve e extremidades inferiores
Tensión muscular na rexión cervical-torácica das costas
Puntos gatillo nas extremidades inferiores que causan dor referida
Como se asocian os desequilibrios musculares coa dor lumbar - Vídeo
Estiveches a tratar con dor nas túas articulacións ou músculos? Resúltache difícil camiñar ou transportar obxectos pesados? Ou estás experimentando cadeiras e ombreiros axustados? Moitos destes problemas débense a desequilibrios musculares asociados a lesións traumáticas. O vídeo anterior explica como os desequilibrios musculares poden estar relacionados coa dor lumbar. Cando os factores ambientais ou as forzas traumáticas comezan a afectar os músculos e as articulacións do corpo, pode cambiar o patrón de marcha dunha persoa (como camiña) e converterse en problemas crónicos que afectan ao corpo. Cando os músculos están desequilibrados e causan problemas de marcha, pode provocar dor muscular e articular asociada a unha mala postura e outras condicións crónicas. Cando isto ocorre, pode levar a fases disfuncionais do patrón de marcha. Afortunadamente hai moitos tratamentos e técnicas para reducir a dor e restaurar a función da marcha do corpo.
Como a técnica MET axuda cos desequilibrios musculares
Ir a tratamentos terapéuticos para restaurar a funcionalidade muscular, permitir que o corpo se recupere de forma natural e reducir as posibilidades de que volvan lesións futuras. Cando o corpo está lidando con desequilibrios musculares, hai moitos tratamentos e técnicas que moitos especialistas en dor, como o coidado quiropráctico que se utilizan para restaurar o corpo e evitar que se repitan as lesións. Unha das técnicas chámase técnica MET (técnica de enerxía muscular). A técnica MET é unha forma de terapia manual que usa estiramentos isométricos para reducir a dor nos tecidos brandos e alongar os músculos débiles. Os estudos revelan que cando os especialistas en dor usan a técnica MET combinada con outros tratamentos como fisioterapia e manipulación da columna vertebral, pode axudar a reducir a dor que afecta ás fibras musculares mentres restaura o corpo á normalidade e alonga os músculos tensos. Cando a técnica MET se combina con outras formas de terapia, pode axudar a estirar e fortalecer os músculos débiles e permite que o individuo sexa consciente de como se está corrixindo a súa postura.
Conclusión
É importante para todos que diferentes factores e lesións poidan resultar de desequilibrios musculares que poden afectar a súa postura. Os desequilibrios musculares no corpo poden provocar síntomas non desexados de debilidade muscular, dor e patróns de marcha disfuncionais que se correlacionan con trastornos musculoesqueléticos. Ir a tratamentos terapéuticos e incorporar técnicas como MET, actividades físicas e coidados quiroprácticos poden axudar a restaurar o corpo e evitar que as lesións futuras volvan e afecten a saúde e o benestar dunha persoa.
References
Chaitow, Leon e Judith Walker DeLany. Aplicacións clínicas das técnicas neuromusculares. Churchill Livingstone, 2003.
Joshi, Reema e Nishita Poojary. "O efecto da técnica de enerxía muscular e os exercicios de corrección da postura sobre a dor e a función en pacientes con dor cervical crónica non específica que teñen postura da cabeza cara adiante: un camiño controlado aleatorio". International Journal of Therapeutic Massage & Bodywork, Biblioteca Nacional de Medicina dos Estados Unidos, 1 de xuño de 2022, www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9134480/.
Neme, Jamil R. "Acta de equilibrio: efectos do desequilibrio muscular nas lesións musculoesqueléticas". Medicina de Missouri, Biblioteca Nacional de Medicina dos Estados Unidos, 2022, www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9324710/.
Vodička, Tomáš, et al. "¿A avaliación dos desequilibrios de forza muscular podería usarse como un predictor da artroplastia total de cadeira?" Revista internacional de investigación ambiental e saúde pública, Biblioteca Nacional de Medicina dos Estados Unidos, 11 de maio de 2021, www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8150769/.
Problemas de andar por estenosis espinal:Estenosis significa un estreitamento. A estenose da columna pode ocorrer en calquera rexión da columna, pero o pescozo e a parte inferior das costas son os lugares máis comúns. A canle espiñal faise máis estreita e pode facer que os nervios se compriman, pinchen e irriten e poden estenderse desde a columna lumbar a través das cadeiras, nádegas, pernas e pés. As persoas con estenose da columna lumbar poden ter dificultades para camiñar causadas por sensacións de incomodidade como adormecemento, descargas eléctricas e dor, que requiren a necesidade de inclinarse cara adiante para aliviar a presión e os síntomas. Ademais, é probable que os síntomas empeoren canto máis longo sexa o camiño. O tratamento quiropráctico pode tratar a estenose da columna porque corrixe e realiña a columna, reducindo así a presión sobre a medula espiñal, as articulacións e as raíces nerviosas.
Problemas de andar por estenosis espinal
A columna vertebral está formada por vértebras entrelazadas. As rexións son ósos cervical, torácico, lumbar e sacro con a apertura do foramen. Estas aberturas forman o túnel protector/canle espiñal que rodea a medula espiñal. A medula espiñal é un grupo de nervios que atravesan o túnel. O o estreitamento asfixia os nervios que irrigan as extremidades inferiores que poden influír na actividade de camiñar.
os síntomas
Pode haber sen síntomas con estenose espinal lumbar precoz. A maioría das persoas desenvolven síntomas gradualmente e poden comezar a notalos mentres camiñan ou están de pé. Estes poden incluír:
Sensacións de presión lumbar ao estar de pé ou camiñar.
Entumecimiento, formigueo, debilidade, ardor e/ou calambres nas pernas.
Debilidade muscular.
Dor persistente nas costas, nas cadeiras, nas nádegas ou nas pernas ao camiñar.
Dificultade para levantar a parte superior do pé, coñecida como pé de caída.
Perda de sensibilidade nos pés.
Un pé débil que cae/labadea ao camiñar.
Perda da capacidade sexual.
En casos máis graves, adormecemento grave, problemas de vexiga e incapacidade para manterse de pé.
Os individuos comezan a inclinarse cara adiante cando comezan os síntomas, traendo alivio ao reducir a presión sobre os nervios. Non obstante, inclinarse constantemente cara a adiante leva a outras posturas e problemas de saúde.
Diagnóstico
Un médico ou quiropráctico fará preguntas sobre os síntomas e a historia clínica e realizará un exame físico completo para diagnosticar a estenose da columna lumbar. Durante o exame físico, un médico buscará signos, como perda de sensación, debilidade e reflexos anormais.
Probas:
Raios-X da columna lumbar pode mostrar crecementos óseos chamados espolones que empurran os nervios espiñais e/ou estreitamento da canle espiñal.
Probas de imaxe: unha tomografía computarizada ou resonancia magnética pode proporcionar unha visión detallada da canle espiñal e das estruturas nerviosas.
Outros estudos inclúen: exploracións óseas, mielograma, que é unha tomografía computarizada que usa un colorante de cor, e EMG, que é unha proba eléctrica da actividade muscular.
Tratamento quiropractico
O coidado quiropráctico combinado coa fisioterapia é un tratamento probado e verdadeiro para a estenose da columna vertebral. Un plan de tratamento quiropráctico pode incluír programas de exercicios orientados e pasivos. Os exercicios dirixidos implican o fortalecemento dos músculos do núcleo e das costas. Os tratamentos pasivos inclúen terapia de frío e calor, masaxes, descompresión, e estimulación eléctrica. O obxectivo da terapia quiropráctica é:
Fortalece os músculos do núcleo e das pernas
Postura correcta e mecánica corporal.
Mellorar a mobilidade.
Manter a capacidade de realizar as actividades do día a día.
Recomendar estiramentos.
Educar sobre como manter seguros a columna vertebral e os músculos das costas.
Adestrase sobre o uso adecuado de dispositivos como un soporte para a espalda, un bastón ou un andador.
Asesoramento sobre insercións de zapatos e férulas.
Suxire modificacións do ambiente laboral e doméstico, como ergonomía e almofadas.
Alivio quiropráctico
References
Conway, Justin, et al. "Avaliación da marcha en persoas con estenose lumbar: capacidade, rendemento e medidas de autoinforme". The spine journal: revista oficial da North American Spine Society vol. 11,9 (2011): 816-23. doi:10.1016/j.spinee.2010.10.019
Lurie, Jon e Christy Tomkins-Lane. "Xestión da estenose da columna lumbar". BMJ (Ed. de investigación clínica) vol. 352 h6234. 4 de xaneiro de 2016, doi:10.1136/bmj.h6234
Macedo, Luciana Gazzi, et al. "Intervencións de fisioterapia para a estenose lumbar dexenerativa: unha revisión sistemática". Fisioterapia vol. 93,12 (2013): 1646-60. doi:10.2522/ptj.20120379
Tomkins-Lane, Christy C et al. "Predictores do rendemento e da capacidade de andar en persoas con estenose lumbar da columna vertebral, dor lumbar e controis asintomáticos". Arquivos de medicina física e rehabilitación vol. 93,4 (2012): 647-53. doi:10.1016/j.apmr.2011.09.023
A flexibilidade é a capacidade dunha articulación ou articulacións para moverse a través dun rango de movemento sen restricións. Para manter a saúde das articulacións, a cartilaxe e as estruturas dentro da articulación necesitan unha subministración constante de sangue, nutrientes e líquido sinovial para moverse a través dunha gama completa de movementos. O rango de movemento está influenciado pola mobilidade dos tecidos brandos que rodean a articulación. Estes tecidos brandos inclúen músculos, ligamentos, tendóns, cápsulas articulares, e pel. Os factores que afectan a perda da flexibilidade normal das articulacións inclúen lesións, inactividade ou pouco ou ningún estiramento. Aínda que a flexibilidade varía para todos, son necesarios intervalos mínimos para manter a saúde corporal total. A Clínica de Quiropráctica e Medicina Funcional de Lesións Médicas pode crear un programa de estiramento personalizado para restaurar a flexibilidade articular.
O efecto pode ser particularmente notable nas articulacións que soportan peso como as cadeiras e os xeonllos.
Se as articulacións se debilitan, o risco de lesións aumenta.
Os músculos inflexibles cansan máis rápido, o que fai que os grupos musculares opostos traballen máis.
A fatiga muscular pode provocar lesións musculares e a incapacidade de protexer as articulacións de lesións máis graves.
A diminución da flexibilidade tamén pode levar a un estrés adicional sobre estruturas e tecidos nunha área corporal diferente da fonte da inflexibilidade.
Un exemplo é a tendinite no xeonllo que pode estar relacionada coa tensión da pantorrilla.
Beneficios de estiramento de rutina
A investigación demostrou que o estiramento pode axudar a mellorar a flexibilidade e, como resultado, o rango de movemento das articulacións. Os beneficios inclúen:
Mellora do rendemento nas actividades físicas.
Mellora a capacidade coas actividades diarias.
Diminución do risco de lesións.
Aumentar a circulación.
Mellora da función muscular.
Probas
A flexibilidade pódese medir con probas funcionais. Estas probas miden o alcance da articulación dentro dos patróns de movemento comúns. Usando estas probas, pódense identificar e abordar as áreas de inflexibilidade. As probas analizan o seguinte:
Coordinación neuromuscular.
Como os músculos volven a un estado de repouso normal.
Circulación sanguínea e recirculación.
As áreas de avaliación típicas inclúen a parte baixa das costas, as cadeiras, os isquiotibiais, os xeonllos e os pés.
Estirando o Corpo
Desenvolvendo a rutina regular de estiramento recoméndase incorporarse a un programa de formación. Unha rutina de estiramento debe cubrir todos os principais grupos musculares do corpo, así como calquera grupo muscular específico. A implementación dun programa de estiramento de terapia física pode axudar ás persoas a manterse motivadas, xa que gañar flexibilidade leva tempo. Pode levar varias semanas de estiramento constante e regular para mellorar.
Estirar cun fisioterapeuta dirixirase ás áreas máis grandes de inflexibilidade.
As sesións de estiramento poden durar 20 minutos ou máis.
Unha vez abordadas estas áreas, o terapeuta pasará a áreas máis específicas.
O terapeuta adestrará ao individuo como estirarse na casa.
O terapeuta proporcionará pautas específicas que se deben seguir para estirar na casa:
Estirar cando os músculos están fríos pode provocar unha tensión ou tirones.
Recoméndase quentar antes de estirar, xa que aumenta o fluxo sanguíneo e a temperatura dos músculos, ligamentos e tendóns, mellorando a elasticidade e o funcionamento dos tecidos.
Comeza cada estiramento lentamente e suavemente.
Manteña a posición estirada durante 30 segundos e aumenta gradualmente a 1-2 minutos.
O estiramento estático debe ir gradualmente por todo o rango de movemento ata que se sinta a resistencia.
Estírate ata o punto de tensión e despois un pouco máis alá.
Suelta gradualmente o tramo.
Repita diariamente.
Un programa de terapia de estiramento mantén o corpo solto e aumenta eficazmente a mobilidade de todos os tecidos brandos.
Estiramento de corpo completo
References
Behm DG. O estiramento afecta o rendemento? En: A ciencia e a fisioloxía da flexibilidade e do estiramento. Edición Kindle. Routledge; 2019.
Berg, K. Fundamentos de estiramento. En: Estiramentos prescritivos. 2a ed. Edición Kindle. Cinética Humana; 2020.
Ghasemi, Cobra, et al. "O efecto da manipulación dos tecidos brandos e do descanso sobre a fatiga dos músculos extensores do xeonllo: os parámetros de torque e a percepción inducida despois da fatiga muscular teñen suficiente fiabilidade?". Revista de medicina familiar e atención primaria vol. 9,2 950-956. 28 de febreiro de 2020, doi:10.4103/jfmpc.jfmpc_838_19
Gordon BT, et al., eds. Avaliacións de flexibilidade e programación de exercicios para participantes aparentemente sans. En: Recursos da ACSM para o fisiólogo do exercicio. 3ª ed. Edición Kindle. Wolters Kluwer; 2022.
Hui, Alexander Y et al. "Un enfoque de bioloxía de sistemas para a lubricación da articulación sinovial en saúde, lesións e enfermidades". Revisións interdisciplinares de Wiley. Bioloxía de sistemas e medicina vol. 4,1 (2012): 15-37. doi:10.1002/wsbm.157
Lindstedt, Stan L. "Tecido muscular esquelético en movemento e saúde: aspectos positivos e negativos". Revista de bioloxía experimental vol. 219, Pt 2 (2016): 183-8. doi:10.1242/jeb.124297
A ferramenta Find A Practitioner de IFM é a rede de referencia máis grande en Medicina Funcional, creada para axudar aos pacientes a localizar a profesionais da Medicina Funcional en calquera parte do mundo. Os profesionais certificados IFM aparecen en primeiro lugar nos resultados da busca, dada a súa ampla educación en Medicina Funcional
